BİR SELVİ GÖLGESİ -YUSUF ZİYA ORTAÇ
Ruhumu bu çarmıha kendi elimle gerdim:
Bir nebi ızdırabı kaynıyor her yerimde.
Ölüm, siyah bir tütsü yakıyor gözlerimde;
Ağladığım her nefesi son nefes gibi verdim!
Neşeler, ihtiraslar, arzular, artık gidin:
Kahkahalar içimde kaynayan birer zakkum
Işıklar, gözlerime serpilen bir avuç kum!
Bir selvinin gölgesi: son cenneti ümidin…
Bir selvinin gölgesi: kırk yılın son emeli,
Son hıçkırık bu selvi gölgesinde dinecek;
Son damla yaş bu selvi gölgesine sinecek
Alnımı okşayınca ölümün anne eli.
İLGİLİ İÇERİK
BİNNAZ ÖZETİ - YUSUF ZİYA ORTAÇ
YAHUDİ ADASI - YUSUF ZİYA ORTAÇ
İĞNELİ FIÇI - YUSUF ZİYA ORTAÇ
