EVİM- YUSUF ZİYA ORTAÇ 
Dedemden yadigâr olan bu evi,
Kışın fırtınası, yazın alevi ’
Daha ben doğmadan ihtiyarlatmış...
Gönlüm bir hülyaya bazı dalar da
Düşünür derim ki: Bu odalarda
Kim bilir kaç kişi oturmuş, yatmış...
Koltuklar eskimiş perdeler hurda
Annemin gelinlik aynası burda
Burda işlemeli, atlas cüz kesem!
Baktıkça babamın resmi duvardan
Bir davet işitmiş gibi mezardan
Gözbebeklerimde büyür vesvesem
Yapayalnızım… bir ben bir de annem var,
Artık ondan başka dünyada nem var.
Benim ömrüm onun, onun ki benim
Çınar sokağında, akşam oldu mu,
Kafesler ardından ıssız yolumu
Ondan başka yok ki bekleyenim
İLGİLİ İÇERİK