AĞAÇSIZ ŞEHİR-YAVUZ BÜLENT BAKİLER
Bu adam ağacın farkında değil
Ömründe yeşile hasret duymamış.
Yüreğinde tipi, zemheri; kar, kış...
Sanki gözlerinde mil üstüne mil"
Bu beton azmanı ev neyin nesi
Güzelliği cüce, çirkinliği dev:
Peygamber ışığı görmemiş bir ev
Ne kanat sesi var; ne dal gölgesi.
İçimdeki sesin endişesi çok:
"Savuş git buradan; hemen savuş git!
Ruhu yok bu yolun; sanki bir ifrit!"
Bu yolun bir avuç serinliği yok!
Durup bu dağlara bakarken yanıyorum
Ne bir tutam sümbül, ne bir tek yaprak
Toprak ölü sanki hep çırılçıplak...
Bu dağlar bizim değil; utanıyorum.
Kim yakmış bu köyün yeşilliğini?
Rüzgârını kim kesmiş, gölünü kim kavurmuş?
Kuşunu, kurdunu, maralını kim vurmuş?
Kim emzirmiş yılan yüzlü cahilliğini?
Bu böyle kaçıncı ormansız şehir?
Bu bomboz, bu kuru, bu nursuz şehir
Canına kast etmiş uğursuz şehir
Müslümansız şehir imansız şehir!
Sormayın söyleyemem size diyorum
Böyle ağlayarak nereye gittiğimi.
Öz cevherim iken kaybettiğimi
İçim yana yana bulmaya gidiyorum.
İLGİLİ İÇERİK