ÖLÜM ŞİİRLERİ

Page 15 of 18

-15-

ÖLÜMDEN SONRA - ORHAN SEYFİ ORHON

Şu toprak, sonunda şu zalim toprak;
Yiyecek bir aç kurt gibi etimi!
Bir mezar kazması bir gün bulacak;
Koynunda çatılmış iskeletimi.

Muhakkak bilirken ben de bir hiçim,
Yok olmak fikrini almıyor içim.
Veriyor hayata başka bir biçim.
Alıyor bugünkü şahsiyetimi.

Dostlarım koyunca beni mezara;
Çekilip gidecek birer kenara.
Hiç kimse duyamaz yaşıyanlara,
O anda kuduran husumetimi.

İsterim konmadan üstüme taşım
Dirilse bir lahza gömülen naşım.
Mezardan dehşetle dikilse başım,
Bağırsam yoklayıp son kuvvetimi.

Desem ki: Örterken beni topraklar,
Bırakıp kaçınız, kaçın alçaklar!
S izlere geçiyor bendeki haklar
Aldınız elimden hüviyetimi!

Şu toprak, sonunda şu zalim toprak,
Yiyecek bir aç kurt gibi etimi!
Bir mezar kazması bir gün bulacak
Koynunda çatılmış iskeletimi.

ÖLÜM - OSMAN SARI

Beklemiş beklemiş birden gelmiş ölüm
Sanki bin yıl beklemiş beni bulmuş ölüm

Kuşatmış her yandan bütün yolları tutmuş
Herkesi bir av gibi önüne katmış ölüm

Siz niçin böyle dimdik ayaktasınız dağlar
Sanki sizi görmemiş sizi unutmuş ölüm

Ey bir türlü doymayan gözleri zulmün
Seni de vurmak için pusuya yatmış ölüm

Ey zulüm denizleri köpürüp taşan
Her yanı tutmuş ölüm her yanı tutmuş ölüm

Nerede bir can varsa ağını atmış ölüm
Kendi hiç uyumamış bizi uyutmuş ölüm

Beklemiş beklemiş birden gelmiş ölüm
Sanki bin yıl beklemiş beni bulmuş ölüm

ÖLÜM - TAMER DURAN

Ölüm…
Bir sessizlik
Ölüm…
Şekilden öteye hiç bir şey
Şekil…
Usta bir heykeltraşın
Hünerli ellerinden çıkmış
Muazzam bir eser
Eser ki bir anlatım
Eser ki bir kompozisyon
Eser ki bir anı bir mazi
Bir ifade, görüntü
Oysa ölüm…
Ölüm umutların yok oluşu
Ölüm sessizlik
Ölüm ifadesizlik
Yaşarken konuşan, düşünen
Yaşarken yürüyen, koşan
Soran, cevap veren
Bazen üzülen, bazen sevinen
Bazen gülen, bazen ağlayan
Oysa ölüm…
Ölüm cevapsızlık
Ölüm sonsuza dek yok oluş

REFİK DURBAŞ - OĞLUM ÖLÜM

Tenim kurudu hasretinden
Sulara adamıştım senin
Sulardan narin bedenini
Gözümde yaş kurudu oğul

Göklerin poyrazına
Bağışlamıştım senin
Ölümünü, benim ecelimi
Bağrımda taş kurudu oğul

Ateşin rahminden çalmıştım
Benim ihtiyarlığımı, senin
Sevdalara kurban ömrünü
Yaşmağımda kan kurudu oğul

Vazgeçtim ben ecelimden
Sen de gel vazgeç bugün olsun
Hayın ölümden, zalım ölümden
Canevimde can kurudu oğul
HÜLASA-RÜŞTÜ ONUR
Ben ölsem be anacığım
Nem var ki sana kalacak
Ceketimi kasap alacak,
Pardösömü bakkal
Borcuma mahsuben...
Ya aşklarım
Ya şiirlerim ne olacak
Ya sen ele güne karşı
Nasıl bakacaksın insan yüzüne
Hülasa anacığım
Ne ambarda darım
Ne evde karım var.
Çıplak doğurdun beni
Çıplak gideceğim

BİR PANSİYONER ARKADAŞIN ÖLÜMÜ - RÜŞTÜ ONUR

-1-
Odası odama bitişik
Islık çalardı geceleri
Arada bir
Mektup alırdı memleketten.

Son mektubu
İadeli teahütlü
Okumak nasip değilmiş meğer.
Bir de paketi geldi
Bayram çöreği göndermiş annesi.

-2-
Şu duvarın arkası da, ölmüş.
Duyan var mı?
Kim verdi suyunu.
Hayır ölmemiş
Halsiz yatıyor biçare.
Bakın gözleri gülüyor.

-3-
Onu götürdüler omuzlarında,
Yalnız potinleri,
Ve elbiseleri kaldı odasında.
Çıplak gidiyor… Üşüyecek.
Ceketimi versem giyer mi dersin.

-4-
Günaydın diyorum,
Odasından geçerken.
Odası boş
Penceresi açık.
Gelecek herhalde dostum,
Açık kalsın kapısı…

-5-
Beyhude çevirmeyiniz,
Radyolarınızın düğmelerini
Ne ajans söyleyecek
Ne gazeteler yazacak,
Şarkısı bittiğini dostumun.
Yağmur gine yağacak
Rüzgâr gine esecek
Gine bulutlar sarkacak
Dallarımızdan.

Tuhaf olacak söylemesi
Esvaplarını kimler giyecek
Ve acep kimler soracak Allah’a,
Bütün bulutların
Ne işe yaradığını,
Şarkımız bitince bu şehirde.

ŞAİR LEYLÂ SOKAĞI-RÜŞTÜ ONUR

Payıma düşen toprak parçası
Senin de payına düşer.
Ayrılık gayrılık yok
Ölüm mukadder nasıl olsa,
Ama henüz vakit erken
Daha gün
Karşı apartmanın balkonunda
Dur bakalım hele.
Ben salatamı satayım
Şair Leylâ sokağında
Sen gene koş,
Bez fabrikasındaki
Tazgahının başına…

İSİMSİZ-RÜŞTÜ ONUR

Ölüm içimde
Ölüm dışımda
Ölüm katısız aşımda
Ölüm kuru başımda

Bir avuç toprak sana
Bir avuç toprak bana
Dünyada değilse de
Mezarlıkta yan yana.

Sen ev sahibi
Ben kiracı
Şu bir işsiz adam
O bir patron
Bu bir serseri
Öte yanda bir mirasyedi.

Dünyada değilse de
Mezarlıkta yan yana.

(1 Kasım 1942)

VEDA - RÜŞTÜ ONUR

Verin ellerinizi dostlar verin,
Bir başka iklime gidiyor gemim.
Verin ellerinizi dostlar verin,
Renklerle sesleri örüyor mevsim.

Bir başka limanda yelken ve direk,
Bize unutturacak yolculuğu...
Ve belki de bir okyanus çocuğu
Günleri selâmlayacak gülerek.

ÖLÜVERSEM - SABAHATTİN KUDRET AKSAL

Bir gün bir akşam vakti ölüversem
kimseler duymasın kimseler duymasın
bir gün bir aksam vakti ölüversem

ve sen o saatlerde uykudasın
telaşa düşmeyin telaşa düşmeyin
böyle vakitsiz çekip gidersem

ÖLMEKSE - SABAHATTİN KUDRET AKSAL

Ölmekse, ölüyü bıraktık
En güzel geceye! Ve dışarda
O koyu maviyle beslenmiş tok
Gökyüzü! Işıl ışıl yıldızla!

Uyu koyun koyuna Sonsuz'la!

YAPAYALNIZ - SABAHATTİN KUDRET AKSAL

Ünlü savaşçı Julius Caeser
Marcus Antonius, ozanlar
Kralı Homeros, Petrarca
Bilge Platon, bilge Seneca
Rafaello ya da ermiş Jeanne
Louis bir, Louis iki, tiran
Valezquez, Rembrant, Tiziano
Yakınçağ kişisi Edgar Poe
Pierre Bonnard, Auguste Renoire
Ne çok milyonlar, adı yoklar
Bil ki senin gibi tümü de
Yapayalnız gitti ölüme...

BİR ŞAİRİN ÖLÜMÜ - SALAH BİRSEL

Kimse inanmaz
Benim hafif-makineliyle öldüğüme
Veya ayrıldığıma dünyadan.

Benimde başkentte bi odam
Şiir kitaplarım
Üniversitede adım
Ve arkadaşım vardı.

Ünüm de olurdu
Yaşasaydım...

SEVDİM SENİ EY İNSAN - SALAH BİRSEL

Ben ölmem
İşimi bilirim ben
Ecel zangoçlarını bile
Bir çırpıda atlatırım

Sıfır denize yuvarlasanız
Lime lime doğrasanız kafamı
Bu odalardan bu kitaplardan
Ayrılamam ayrılamam

Dört elle yapışırım sokaklara
Mavilere beyazlara abanırım
Güzellikler beni yormaz
İnan olsun yaşlanmam

Hiçbir şeyden ürkmem
Kim ne derse desin
Ey insan seni sevdim
Ben ölmem ben ölmem