ANNE ŞİİRLERİ

Page 5 of 12

SAYFA:5/41-50

41-ANNE SEVGİSİ -MEHMET NECATİ ÖNGAY

Sıcağın sinmiş bana,
Seni severim ana.

Sensin bana can veren,
Sensin bana kan veren.

Küçükken yudum yudum,
Sütlerinle uyudum.

Kulağıma ninniler,
Neler söyledin, neler.

Beni büyüttün ana,
Beni yürüttün ana.

ANNE - ALİ ÖZKANLI

Annelik şerefli hem de mübarek,
Kucağın bizleri sarıyor anne.
Ana olmak için doğurmak gerek,
Kuzuların seni soruyor anne.

Yavrum, kuzum deyip beni kollardın,
Gece beşiğimi durmaz sallardın,
Kucağına alır öper koklardın,
Hasretin burnumda tütüyor anne.

Ananın kokusu aranır elbet,
Muhabbet, şefkati bulunmaz servet,
Nasipsiz ruhlara olur bereket,
Gönlümüze rahmet doluyor anne.

Mübarek ellerin sıcacık kucak,
Analar var ise tütüyor ocak,
Şefkatli kolların değince ancak,
Ağlayan bebekler susuyor anne.

Gözlerde ışıksın kalplerde sevgi,
Anneler veriyor evlada bilgi,
Her zaman yanında bulunur ilgi,
Titreyen gönüller eriyor anne.

Ruhumu sarardı şefkat kanadın,
Sevginle heyecan, sabır koyardın,
Daralan gönlüme nurlar saçardın,
Kalbimde ışığın yanıyor anne.

Engin şefkatinle sen bir meleksin,
Yıkılmaz, sarsılmaz temel direksin,
Gülistanda açan eşsiz çiçeksin,
Nefesin misk gibi kokuyor anne.

Hayalin gözümde sevgin özümde,
Muhabbetler vardır tatlı sözünde,
Seni andığımda yaşlar gözümde,
Yaralı yüreğim kanıyor anne.

Bahçemizde açan en güzel gülsün,
Yavrulara içi yanan bülbülsün,
Bulunmaz değersin gönüle süssün,
Sevgini tüm âlem biliyor anne.

Bülbül gül dalında bağrını açar,
Sabreden dumanlı dağları aşar,
Anneler her zaman kalplerde yaşar,
Evlatların rahmet okuyor anne.

Evlat pîr olsa da onlara muhtaç,
Analar her zaman başımızda taç,
Dermansız dertlere olurlar ilaç,
Nur yüzün kalbime doğuyor anne.

Derinden geliyor acı bir feryat,
Hayat damarımı kaybettim, heyhat,
Üşüyorum anne üstümü kapat,
Yorganıma karlar yağıyor anne.

Kararan kalplere kardelen oldun,
Garip gönüllere tahtını kurdun,
Yaralı kalplere sevgini sundun,
Kimsesizler seni tanıyor anne.

Uykudan uyandım yanımda yoksun,
Karanlık geceme ışıksın, nursun,
Mezarda melekler yoldaşın olsun,
Yavruların gurur duyuyor anne.

Özkanlı’nın gözü yaşlarla dolar,
Kuzular meleşir anayı arar,
Yavrusunu koklar bağrına basar,
Sevenlerin seni anıyor anne.
(Kayseri-12.02.2007)

ANA - NEVZAT ÇELİK

sen ki anasın
toprağa benzer yüreğin
bereketli doğurgan
yemyeşil bir toprağa
ana
al yanaklı baldudaklı
bir gelin veremedim diye kızma bana
sencileyin ak umutlarına
ben hiç kara çizmedim
hiç kara çizmedim
ben çiçek taşıdım güneşe
ben çiçek taşıdım diye güneşe
kuşkusuz
çiçekten bir halka
takmayacaklar boynuma
biliyor
ve ağlamanı istemiyorum
sen koskoca bir çınar
ben çınardan düşen yaprak
bak
dalında güneş
kökünde toprak var
kökünde
binlerce oğul
binlerce umut
duraksız doğup yeşerecek
ne mutlu sana
ANA

ANNELER GÜNÜ - NEVZAT ÇELİK

yeşildir artık yüreğinde kara bulut
bugün anneler günü annem beni unut

evde acılar koynuna yangelip yatmış
inadına giyin sen de mayısa batmış
yürü sokakta çocukların düşü aksın
yürü ki saksıda çiçekler sana baksın

diline genç anılarından bir türkü seç
beş yıl büyüdüğüm okulun önünden geç
ıslanırsa anıların güneşte kurut
senin günün bugün unutma beni unut
gök mavi deniz mavi tam kıyısında dur
durma eteğinden beni bir daha savur

annem yıldız kayıyor içinden dilek tut
koşuyor sana kısa pantolunlu çocuk
gözünde gözümde gözlerinde bin umut
Mayıs 1984-Ocak 1985

45-ANNECİĞİM - SADETTİN KAPLAN

Anneciğim, okşa beni;
Sanma koçun kuzu kalır.
Gözyaşlarım kurusa da,
Yanağımda tuzu kalır…

Gözünde en güzel bakış,
Yüzün göklerdeki nakış,
Bir gün dinse de bu akış;
Yüreğimde izi kalır…

Sıcaklığın hep elimde,
Çorabımda, mendilimde…
Bir gün lal olsa, dilimde
Yine “anne” sözü kalır…

Dua sensin dileğimde,
Amacımda, ereğimde,
Yıllar geçse, yüreğimde
Bu sevginin özü kalır…

Yüzün gözlerime perde,
Gülüşün devadır derde,
Elinin değdiği yerde;
Ne ağrı, ne sızı kalır…

SAYIKLAMA - SADETTİN KAPLAN

Anne alnım sıcak mı?
Çok mu solgun yanağım?
Yarın gün doğacak mı?
Uçuyor mu yatağım?

Anne, ağrım artıyor…
Bak, bak şu çirkin adam
Defterimi yırtıyor!
Nerede kaldı babam?

Cadılar koparacak
Güllerimi, bırakma!
Anne, anne çok sıcak;
Ellerimi bırakma! ..

ÖDENİR Mİ Kİ?-SEFİL SELİMİ

Emzirdin besledin büyüttün beni,
Anam senin hakkın ödenir mi ki?
Türküyle ezgiyle uyuttun beni,
Anam senin hakkın ödenir mi ki?

Her türlü belâya göksünü gerdin,
Bizler etli-sütlü, sen yavan yerdin,
Malını mülkünü hep bize verdin,
Anam senin hakkın ödenir mi ki?

Tırnağıma taş değdiyse ah çektin,
Rengim uçmuş olsa gözyaşı döktün,
Benim için muhannete baş büktün,
Anam senin hakkın ödenir mi ki?

Yer yüzünü ihya etti etkisi,
Ömrümüzün cennet alâ bitkisi,
Kutsaldır evlâdır ana yetkisi,
Anam senin hakkın ödenir mi ki?

Saygıda sevgide hürmette tadı,
Dünyaya eş değer ananın adı,
SEFİL SELİMÎ’yi aşkıyla yudu,
Anam senin hakkın ödenir mi ki?

ANNEM SÖZÜM YOK - ZÜLFİKAR YAPAR KALELİ

Ben sarp yamaçların hırçın çocuğu
Derdimi herkesten gizlerim annem.
Taşıyamaz korkak yürek bu tuğu
Acır, sol böğrümden sızlarım annem.

Sene elli iki, başladı dâvâ
Öyle sanırdım ki pabuç bedava
Şerrin her türlüsü görüldü reva
Her dakika seni özlerim annem.

Meylimi vereli, dost bilip kire
Her gün hüzünlüyüm, ölüm bin kere
Gönlümü sererim post gibi yere
Yanlış anlaşılır sözlerim annem.

Meclisi, makamı seyret hovarda
Vah beni, eyvahlar, hayret hovarda
Gerçekler biçare, gayret hovarda
Çok iyi görmüyor gözlerim annem.

Hor bakana, şer bakana sözüm yok
Kör bakana, er bakana sözüm yok
Yer bakana, ver bakana sözüm yok
Erenler yolunu izlerim annem.

Âlimimiz tellak, hocamız yaman!
Sahici değildir bizdeki iman! !
İşimiz, gücümüz vesvese, güman
Şüpheyle bakılan bir erim annem.
Anne, yama küçük, koskoca yırtık
Her tür şer meydanda, gerçekler örtük
Annem, tahammülüm kalmadı artık
Artık beni çekmez dizlerim annem.

ANNE ŞÜKRÜMÜZ MENZİLE VARMIYOR- ZÜLFİKAR YAPAR KALELİ

Bu sevda vefasız, bu aşk yalancı
Kollar birbirini sarmıyor anne!
Balı imrenilen arı talancı
Zikrini hamt ile karmıyor anne!

Bağımızı basan yarların suyu
Aktıkça kirletir arların suyu
Sobranın, Kalenin Hurların suyu
Harşit’in bağrını yarmıyor anne!

Doğru dedik, eğri gördük suç ettik
Varamadık, her varanı koç ettik
Suçlu dedik başımıza taç ettik
Yürekler topluca vurmuyor anne!

Gözümüz göklerde kaldıktan beri
Yerlerde her saat gitmişiz geri
Ve kart horoz, işte acı haberi
Kimseyle meşveret kurmuyor anne!

Bir makam uğruna eğil ha eğil
Sen bizi terk ettin, biz seni değil
Ne köyler köy artık, ne de iller il
Hiç kimse ahdinde durmuyor anne!

Söz ile menzili görenimiz çok
Secdesiz, duasız erenimiz çok
Çokbilmişle, akıl verenimiz çok
Rüyamızı hayra yormuyor anne!

Her an bağrımıza saplanır her ok
Gelip geçen trenlere bakan çok.
Üstümüzde salavatın duan yok
Şükrümüz menzile varmıyor anne!

Artık saçın yolup bağrın döven yok
Gemimizde gayret eden, iven yok
Şu görkemli makamlarda güven yok
Kimse halimizi sormuyor anne!

50-ANALAR - ARİF DAMAR

Analar bu çocukları nasıl güldürüyorsunuz
Nasıl yaz gökleri gibi böyle
Durgun sular iyi çağlar gibi
Kulaklarına neler fısıldıyorsunuz
Ne öğütler veriyorsunuz
Analar bu çocukları nasıl güldürüyorsunuz

Bir çocuk koşuyor ardından çocuklar koşuyor biri daha koşuyor
Sarı atkuyruğu saçlar kırmızı kurdeleler benekli morlar
Bu etekleri nasıl biçiyorsunuz analar
Bu gömlekleri nasıl dikiyorsunuz
Analar bu çocukları nasıl giydiriyorsunuz

Nasıl büyütüyorsunuz nasıl şaşıyorum şaşıyorum
O eti o sütü nerden buluyorsunuz
Memelerinizi gür tutuyorsunuz
Bir top şıçrıyor ardından bir çocuk bir çocuk daha
Gücümüze güçler katıyorsunuz
Analar utandırıyorsunuz
Çağı utandırıyorsunuz
Çağdaşı utandırıyorsunuz...