İSİMLERE ŞİİRLER

Page 3 of 3

SAYFA:3 / 21-30

21-KEZİBAN -REŞAT CEMAL EMEK

Sağmışsın, gelenler dedi.
Gelin olmuş ere varmışsın.
Hâlâ güzelmişsin gül gibi...
Biraz sararmışsın.

Her şey geçer her şey değişir... geçer
Solar dallarında düşünceler.
Sen hâlâ o eski türküyü söyler,
Ağlarmışsın.

Okunuyor uzaklarda ezan
İnanmak güzel şeydir Keziban
Esen cenup rüzgârlarından
Beni sorarmışsın.

FERİDE - SEFA KAPLAN

şimdi bütün bir yaz gayet mücehhez bir katil
uyandırır feride'yi gardiyan uykusundan
ve hüzün tetiktedir maktulden daha adil
vazgeçer diye bir gün hercai korkusundan

ne çılgın menekşesin vaktin ihtilalinde
kirpiklerin daha çok tesbihe diziliyor
bahçelerde bir bozgun teselli mealinde
yapraklar ayaküstü - bir muhbir çözülüyor

parmaklıklarda deprem - feride mütebessim
akşam geceden evvel gözünü yummaktadır
biz mi yandık yoksa bunca baharat ve sim
bu nakul acılardan bir medet ummaktadır

bu kentte sevdalarım ayrık otu gibidir
bir harman müsveddesi gizleniyor geride
dursaydı düşünürdüm - alfabelerde nadir
bulunan her bir isme neden benzer feride

katlim savcıdan sual - kirvem kurban bu ne hal
ölümümüz çok şükür uygun adım muazzam
hayatımız neydi ki - taşralı bir nev- nihal
veya daldan azade esirgenmiş bir hüzzam

ah yalnızlık - minel aşk-bir susam bir simitten
şeyhin kerametinde icazetin almıştır
bir haber bekler hâlâ âşıkların ümitten
yaşanmadık üç beş söz bir kaç ölüm kalmıştır

rabbim rahmetim üzre bina eyle kulunu
günü beşe katlayan bir ülfet olsa yeter
bu nasıl yaşamaktır yorgun istanbul'unu
feride'm kan içinde -tentürdiyot ve eter

sustum - sabır nihavent ayrılıklar muhayyer
bu arabesk gözler ah bizi idrak eder mi
ayrı beklentilerinde acılar şimdi siper
hadi buyrun desem tek başına gider mi

hayır anlamazsınız - yalnızlık zor zenaat
bir hasretin peşisıra gülmek gibisi var mı
peki şimdi izmir'desin sevdaların ve imbat
sonsuz serüvenlerde gönlümüze yarar mı

yaz bir beyaz gecede savurdu kendisini
terk ettiği bahçeler baştan başa cehennem
uzaklardadır ama hep duyarım sesini
feride hürriyetim sevgilim ve öz annem

'İnsan bir yalnızlıktır'

İSMAİL - M. RAGIP KARCI

İstanbul gözlerini açınca gözlerin başlıyor
Sen gözlerini açınca akşam nakışları
Alnında bir umut, bir telaş, bir kalabalık
İsmail?in boynunda bir vebal halindedir
İçinin kırılmış bakışları
Bir de ağladıkların
Yani güvercinler
Sağ yanın bir kurşun karanlığı
Sol yanından ne haber

Buralarda şimdi ne mi var
Bak mesela bunlar kalbimizin yazıları
Çevresi duvarların ardında dağlar ve dallar gibi
Uğuldayan İsmail?in geceye
Gecenin İsmail?e yakarışları

Yeminler
Yeminler
Yeminler
Dudaklarında bir ihanet bir kan
Yüreğinden ne haber

Biri mesela diyelim mütebessim hüznünü
Savurur kentin mücessem ihanetine
Biri de
Bu şiirden çıkardığı mermileri
Ateşlerin aynasına dayayıp yüzünü
Bir de tenhadan çıkıp gelmiş bir şair
Elinde ayağında hicap ile örülü şiirler
Senin sağ gözün bir bulut bir yağmur
Peki sol gözünden ne haber

Peki öyleyse ben burada kimim
Her gece bir başkası
Her seher bir başka ben
Her rüyada adımdan yüzülür bedenim
İkide bir şiirlerden çıkarıp yüreğini
Her yeni efsanede yeniden yıkar
Dedikleri deli benim

Benim bir elimde sen
Bir elimde elem
Senin elinde ne var

Sen kalbimin süzülmüş ahengi
Sebilim, sualim, cevabım, imtihanım

Beklenenim yani a efendim yani sen
Siperler içinde beklediğim haber
Beni ört
Beni sakla
Bana katlandığını söyle
Bana elini ver