BAŞAK KADAR - NURALA GÖKTÜRK
Özüm için üzüldüm, derunumda ahım var.
Gecem karanlık ama her gün bir sabahım var.
En berrak günde bile, birazcık siyahım var.
Şan şöhrette gözüm yok, başak kadar baş oldum.
Vicdan yüküm ağır yük, dertle arkadaş oldum.
Didarını görmedim, nice bir, kandan kardaş,
Aynı kanı taşıyan ve bu cana, can sırdaş,
Olmadım olamadım, pervasızlara yoldaş,
Sanmayın ki hevestir, başsızlara baş oldum.
Ben ta baştan beridir, dertle arkadaş oldum.
Bu divane gönlümün göz pınarında kanlar,
Düş görsem, düş içine kızılca kanlar damlar.
Adamlığı olmamış, kanlar içen adamlar,
Türkistan’ımdan uzak, hasrette eyvah oldum.
Gecelere arkadaş, siyahtan siyah oldum.
Gül yüzlüler gülmedi, ruhumda zincir sesi,
Her an ölümü bekler, milletimin ensesi,
Çile diye ötüşür, bülbüllerin gam sesi,
Ben bu sesler içinde kâh var oldum, yok oldum.
Yandım, tutuştum her dem, bir yığın günah oldum.