YUNUS’A SESLENİŞ - HALİL SOYUER
Sığmayan bir devsin yedi aşıra
Yerin cennettedir, kabrin mesire.
Yandım ateşine bakma kusura,
Yunus’um, Yunus’um, Aşık Yunus’um
Gönüllerde yanan ışık Yunus’um.
İnsanı çağlarca başta götürdün,
Gönüllere bağdaş kurdun oturdun,
Tasavvuf yurdundan meyva getirdin;
Yunus’um, Yunus’um, miskin Yunus’um
Eğriye, büğrüye küskün Yunus’um.
Dünya hasadısın biçebilene
Sevgi kaynağısın içebilene,
Hacet kapısısın açabilene;
Yunus’um, Yunus’um özde Yunus’um
Her yerde, her çağda gözde Yunus’um.
Dostluğun anıtı, aşkın kalesi,
Sevginin esiri, Rabb’m kölesi,
Sesi çağlar ötesinden gelesi;
Yunus’um, Yunus’um, paşa Yunus’um
Gitmedi emeğin boşa Yunus’um.
***
Sevmede benzeri yokmuş üstüne
Eğer seveceksen YUNUS gibi sev.
Şu akan zamanın çıkmış üstüne
Eğer seveceksen YUNUS gibi sev.
Hayatta olmamış kini garezi
Ona sabrın, yılca yetmiş birazı
Ünü Van’ı geçmiş, aşmış Şirazı
Eğer seveceksen YUNUS gibi sev.
Hep coşmuş yüreği hakkın sesiyle
Uğraşmamış elin bilmem nesiyle
Çağ aşmış insancıl felsefesiyle
Eğer seveceksen YUNUS gibi sev.
Sevgiyle zenginleş eğer fakirsen
Yarabbi’den kopma, eğer şükür’sen
YUNUS’tan ayrılma eğer fikirsen,
Eğer seveceksen YUNUS gibi sev.
Dağ başları açık, kar hürmetine,
Gökten dilek dile, yer hürmetine
Tekbir’de yücelen BİR hürmetine,
Eğer seveceksen YUNUS gibi sev."
YUNUS
İnsan yüreğinde bir duru kaynak
Durmadan akıyor şiirleriyle.
Yediyüz senedir gözünü dikmiş
Bizlere bakıyor şiirleriyle.
Sevgi buram buram tütüyor onda
Sesi var, savrulup geçen zamanda
Elimizden tutup bizi dört yanda
Sevgiye çekiyor şiirleriyle.
Sevin demiş sevin, kinden uzakta
Ten nasıl yaşasın candan uzakta
Yediyüz senedir, dünden uzakta
Bugünü okuyor, şiirleriyle.
YUNUS
İnsanda gizlenen sır köprüsünü
Biri yıkıp gitmiş... Yunus diyorlar.
Çilenin çatlamış topraklarından
Selce akıp gitmiş... Yunus diyorlar.
Aşk ile yuğrulmuş teknede unu
Aşık diye geçmiş tarihe ünü.
Aşk için açılmış yollarda önü
Bakıp bakıp gitmiş... Yunus diyorlar.
Girmiş gönüllere kahn yıkarak
Yılmamış çileden candan bıkarak
Sevgi ırmağıymış, bizden çıkarak,
Bize akıp gitmiş... Yunus diyorlar.
Kıldan da inceymiş sözünde sırat
Sırata varmadan almalı murat
Bir elinde gönlü birinde berat
Tenden çıkıp gitmiş... Yunus diyorlar.
Yaşamış göklerden sesler duyarak
Hep sabretmiş kaderine uyarak
Çorak yüreklerde bitsin diyerek,
Sevgi ekip gitmiş... Yunus diyorlar.
YUNUSÇA
İnsanın Tanrı’ya minnet borcunu
Yunusça sevenler peşin ödermiş.
Ondan geldiğine iman edenler
Sevine sevine ona gidermiş.
Sev dermiş doğuşta, Tanrı, kuluna
Kerem gibi atıl, Aslı yoluna
Sevgiler taşı hep insanoğluna
Taşırsan lütuflar cana gidermiş.
Göğsün kabarırsa sevgi gücünden,
Şikâyetin olmaz yürek acından.
Kendinden kopup da kaçma içinden
Kaçanlar, karanlık güne gidermiş.
Gün gelir bir derde uğrarsa başın,
Kendini topla da Yunus’a taşın.
Unutma sevgisiz hallolmaz işin
Aşksız yanan söne söne gidermiş.
İnsanı yaşatan ruhlar bedenler,
Sevgiden yoksunmuş isyan edenler.
Tanrı yoluntaki izi güdenler,
Koşa koşa ondan yana gidermiş.
Göklere şükreden, yere şükreden
Bahara erermiş kar’a şükreden.
İçinde yaşayan BİR’e şükreden
Yollar açılır da bine gidermiş.
GİZLİDİR
Yunus gizlidir sükûtta
Figanda Yunus gizlidir.
Dört cihette, beş vakitte
Ezanda Yunus gizlidir.
Şu dünyanın kirasında
Çilenin bin keresinde
Hakka visal sırasında
İmanda Yunus gizlidir.
Hani nerde, deme sakın?
O senden çok sana yakın
Şöyle bir çevrene bakın
Her yanda Yunus gizlidir
İçten gelen hitaplarda,
Sevgi yazan kitaplarda,
Doğru çıkan hesaplarda
Mizanda Yunus gizlidir.
Biz çırağız odur usta,
Gönül verdik ona üste,
İnsan yücelir Yunus’ta
İnsanda Yunus gizlidir.
Koyup elini dizine,
Yönelmiş hakkın izine,
Dikkat edersen sözüne
Beyanda Yunus gizlidir.
O azıktır çıkınlarda,
Uzaklarda, yakınlarda
Başak yüklü ekinlerde
Harmanda Yunus gizlidir.
Halil diye doğmuş biri
Yunus olmuş onun piri
Belki de bunca şiiri
Yazanda Yunus gizlidir.
YUNUSÇA
Yüzyıllardır dilden düşmemiş adı,
Her zaman rahmetle hep şâdolunmuş.
Sevgiyle boy atan olgun ekinler,
Yunus’un gönlünde hasad olunmuş.
Binmiş sevgilerin yağız atına
Başlamış dünyalık saltanatına
Yönelip Tanrı’nm yüce katma
Dünyadan ahrete azad olunmuş.
Yıldız yıldız ışık saçmış geceye,
Hak dilince mâna vermiş heceye,
Kendisinden sonra gelmiş niceye
Hakkın divanında üstad olunmuş.
O bitmez tükenmez dostluk çağrısı,
Dost dedikçe dinmiş yürek ağrısı.
Cümle âlem bilir sözün doğrusu
Ona âşık demek mutad olunmuş.
Dost olalım demiş, kini silelim,
Hep sevelim demiş, hep sevilelim.
Sevgi dendiğinde onu bilelim
Sevmek onun için icad olunmuş
Esine de can kardeşim esine
Sevgi bilmeyenin sevmek nesine
Yunus’un kardeşlik ailesine
Yunus’ca sevenler efrad olunmuş.
GÖRDÜM
Dün gece Yunus’um girdi rüyâma
Sanki kanatlıydı, uçarken gördüm.
Güllük gülistanlık orman içinde,
Sevgi çeşmesinden içerken gördüm
Orda da almıştı seçkin yerini
Unutmuş gibiydi çektiklerini,
Gönlünce dünyaya ektiklerini,
Orada gülerek biçerken gördüm.
Çevresi doluydu, yaşlısı genci,
Gönül gönüleydi yoktu bir sancı,
Milyarca insanı, yerli, yabancı
Yunus’un önünden geçerken gördüm.
Sevgi vardı orada da dilinde,
Hak’tan yeşil kuşak vardı belinde.
Nur şakıyan bir anahtar elinde
Cennet kapısını açarken gördüm.
YUNUS
Efil efil esen o,
Şu dağların başında.
Eşi yok bir desen o,
İnsanlık kumaşında.
Hakka dönmüş yönünü,
Sabrı açmış önünü,
Eğlememiş gönlünü
Esmerde, sarışında.
Bir bütündür bölünmez,
Para ile alınmaz.
Araşan da bulunmaz
Gönüllerin dışında.
Işır durur ezelde,
O vardır her güzelde,
Koşuyor, belde belde,
Cümle âlem peşinde
Gel de söze katılma,
Bu nasıl yaratılma?
Görülmemiş çatılma,
İnsanlığın kaşında.
Bize şeref şandır o,
Çağları aşandır o,
En başta koşandır o,
Ölmezlik yarışında.
Sormayın nerde sakın
Bize, bizden de yakın,
Ölmedi, işte bakın
Tam yedi yüz yaşında..
****
Yedi asırdır dallarda
Solmayan güldür Yunus’um
Hiç susmadı çağlar boyu
Yaşayan dildir Yunus’um.
Ölü değil, diri değil,
Yoldan geçen biri değil.
Gövdesinde kuru değil,
Çiçekli daldır Yunus’um
Çile çile, ağrı ağrı
Hak aşkıyla yanmış bağrı
Gönülden gönüle doğru
Uzanan yoldur Yunus’um.
Asırları aşmış ünü,
Sevgiyle açılmış önü,
Kim söylemiş öldüğünü?
Yaşayan kuldur Yunus’um.
İLGİLİ İÇERİK
