AŞK, ÖLÜM VE ACIDAN - HAYDAR ERGÜLEN
1.
kim girer bir ucundan kanayan güne
ölümün çığlıklar taşıyan sesi mi
çocuklar mı yoksa
doludizgin türkülere kaptırıp kendilerini
gün dokunaklı seslerle dokunuyor her yerde
ölümün çığlıklar taşıması biraz da bundan
çocukların yarası karşı koymalarından
2.
kim erkenden yorulur yaşamaktan
kıyıda kalmış bir kent yalnızlığını
yakıştırır yüreğine
3.
kim geldi önce acı mı biz mi
eksilmedik acının solgun konaklarından
ölüm mü yaratıldı acının toplamından
acıyla güzelleşiyor bir kadının yüreği
kadınım benim yağmurum
yüzüme çarpıyor özenle büyüttüğün
acıyla sulanan sabırlı gülün
yağmur güzelleştiriyor bir kadının yüzünü
4.
kim öğretiyor düşlerimizi saklamayı
her yerde biraz bırakabilirdik oysa
bir kuşun yolunda, bir aşkın gençliğinde
düşler uzağa düştü ya
aşk yenilmiş gibi
bir gülün eğilmezliğini suyun geçilmezliğini
de bana kadınım niçin varettik
sokakları ruzgârları çocukları her şeyi
bir çocuk rüzgâr gibi kenti terk ediyor.
İLGİLİ İÇERİK