647 EMEL - HAYDAR ERGÜLEN
“Merhaba 736 Haydar
ben 647 Emel!
Göçmen evlerinden, yaz günlerinden
ilkokula çıkan hayat merdivenlerinden
ilkokuldan kışa inen ömürden
kiralık bisikletlerden, ikindi şenliğinden
sokakları eşitleyen düzayak evlerden…
…
Senin olmayan misketlerinden
senin soğuk sevinçlerinden
senin gülünç kederlerinden…”
Bir mektup da ‘çıt’ eder
tıpkı çıt-kanat bir arkadaş
şiirlerini bu dünyaya son mektup
olarak bırakmış gibi çıt-keder,
çıt-ömür, çıt-aşk, çıt-biter…
Mektup kırılır…
45 yıl öncesinden
çocukluk kadar eski şehrimden…
Şimdi öğretmenimiz yok, ödevimiz yok
şimdi aşk yok, çocukluk yok…
İlk aşk, 647 Emel, sarışın göçmen,
“yazılamıyor mu şiir
çocukluğu kaybetmeden?”
İLGİLİ İÇERİK