KARANLIK ODA - REŞİDE SARIKAVAK 
dokuz baş sığmamıştı ya
göz göz gecekondular sığınmıştı
o ahşap o yaralı pencereye
hatta
tarihi bir caminin minaresinden
dünya sığmıştı...
şimdi ölmediği gibi
o zamanlar da ölmemişti babam
ve o zamanlar olmadığı gibi şimdi de
o pencerede
hiç gecekondu olmamıştı
sekiz ayaklı yer yatağım...
en tutkulu oyuncağım
en karanlık en izbe odasıydı kertenkelelerin
ve en sevdiğim oyun arkadaşlarıydı
daha çok köşe bucak kaçmaktan örselenmiş
fotoroman kahramanları
gece değdi mi akasya ağacımıza
ortaya çıkarlardı bir bir
off
kaç kez kestiler yeminle ayağımı
kaç kez kapattılar ağzımı
ve ben kaç kez
annemin en çok sevdiği çocuk saçmasıydım
akıllı uslu
okuması yazması olmayan...
gizli gizli söküyordum küheylanları
küheylanların gözlerini
dağlara pencere açıyordum geceler boyu
kasket dikiyordum eşkiyalara
ve bir yandan da
ezberlediğim sureleri öğretiyordum
bütün karanlık odalara...
dokuz baş sığmamıştı ya
göz göz gecekondular sığmıştı
o ahşap o yaralı pencereye
aç değildi güvercinler, açıkta değildi kiremitler
çünkü
ne babam ölmüştü o zamanlar
ne de bir gün annem ölecekti
dün gece
sana geliyordum
bir akasya ağacı çıktı karşıma
çıktım
bir uçurum elini uzattı
tuttum....
İLGİLİ İÇERİK