KIŞA GİRERKEN-ZİYA OSMAN SABA 
İndirin perdeleri, indirin perdeleri..
Sonbahar ağaçlarda ağlarken yaprak yaprak
Hışıldayan bu altın yağmuruna dalarak
Dinleyim içerimde serinleyen kederi.
Çekin, önüme çekin şu yerdeki minderi,
Sükûn, beyaz bir gömlek gibi ürpersin bırak
Çın çın çınlarken uzak, çok uzak bir çıngırak
Ah indirin camlara bembeyaz perdeleri.
Sonbahar, ölen günle basamakta duruyor
Saniyeler kafese bir el gibi vuruyor
İsterse hemen yarın evim örtülsün karla.
Ferah veren bir rüzgâr olacak ıztırabım
Şimdiden kilitlendi her fırtınaya kapım
Senin belinde sarkan bir gümüş anahtarla...
İLGİLİ İÇERİK
BÜTÜN SAADETLER MÜMKÜNDÜR- ZİYA OSMAN SABA
RABBİM NİHAYET SANA - ZİYA OSMAN SABA
ZİYA OSMAN SABA HAYATI ve ESERLERİ
MESUT İNSANLAR FOTOĞRAFHANESİ - ZİYA OSMAN SABA
BİR VAKİTSİZ YAZ - ZİYA OSMAN SABA
BİR YER DÜŞÜNÜYORUM- ZİYA OSMAN SABA
