EVİM, KARIM, ÇOCUĞUM-ZİYA OSMAN SABA 
Şu fakir mahallede bir göz evim olsaydı
Nasıl sevinç içinde çıkardım şu yokuşu
Arkadaşlık ederdi yolda ihtiyar komşu.
Nasıl hafif gelirdi eve taşıdıklarım
Kapıyı ben çalmadan açıverirdi karım
Her akşam tekrarlardım onun güzel adını.
Boynuma atılarak: "Baba!..." derdi çocuğum
Onu göğsüme basıp cevap verirdim: "Yavrum."
İLGİLİ İÇERİK
BÜTÜN SAADETLER MÜMKÜNDÜR- ZİYA OSMAN SABA
RABBİM NİHAYET SANA - ZİYA OSMAN SABA
ZİYA OSMAN SABA HAYATI ve ESERLERİ
MESUT İNSANLAR FOTOĞRAFHANESİ - ZİYA OSMAN SABA