NEFES ALMAK - ZİYA OSMAN SABA
Nefes almak, içten içe, derin derin,
Taze, ılık, serin,,
Duymak havayı bağrında.
Nefes almak, her sabah uyanık.
Ağaran güne penceren açık.
Bir ağaç gölgesinde, bir su kenarında.
Üstünde gökyüzü, ufuklara karşı.
Senin her yer: Caddeler, meydan, çarşı…
Kardeşim, nefes alıyorsun ya!
Koklar gibi maviliği, rüzgârı öper gibi,
Ananın südünü emer gibi,
Kana kana, doya doya…
Nefes almak, kolunda bir sevgili,
Kırlarda, bütün bir pazar tatili.
Bahar, yaz, kış.
Nefes almak, akşam, iş bitince,
Çoluk çocuğunla artık bütün gece,
Nefesin nefeslere karışmış.
Yatakta rahat, unutmuş, uykulu,
Yanında karına uzatıp bir kolu,
Nefes almak.
O dolup boşalan göğse…
Uyumak, sevmek nefes nefese,
Kalkıp adım atmak, tutup ıslık çalmak.
Sürahide, ışıl ışıl, içilecek su.
Deniz kokusu, toprak kokusu, çiçek kokusu.
Yüzüme vuran ışık, kulağıma gelen ses.
Ah, bütün sevdiklerim, her şey, herkes…
Anlıyorum, birbirinden mukaddes,
Alıp verdiğim her nefes.
Ziya Osman Saba
İLGİLİ İÇERİK
BÜTÜN SAADETLER MÜMKÜNDÜR- ZİYA OSMAN SABA
RABBİM NİHAYET SANA - ZİYA OSMAN SABA
ZİYA OSMAN SABA HAYATI ve ESERLERİ
MESUT İNSANLAR FOTOĞRAFHANESİ - ZİYA OSMAN SABA
BİR VAKİTSİZ YAZ - ZİYA OSMAN SABA
BİR YER DÜŞÜNÜYORUM- ZİYA OSMAN SABA
