ARAYIŞ - İDRİS NEBİ KARAKUŞ
Sazımın kolunda gezer parmağım;
Derdimi dökecek teli arıyom.
Akar gözlerimden çağlar ırmağım;
Fırat’ı, Dicle’yi, Nil’i arıyom.
Gönül, Hak tasından bâde içiyor;
Aşkın deryasına yelken açıyor;
Vuslatın zamanı geldi, geçiyor;
Yârin menziline yolu arıyom.
Yoğumuş dünyanın p(i) lânı, çapı;
Direksiz duruyor kubbeli yapı;
Kapandı yüzüme çaldığım kapı;
Ruhumun ilâcı kulu arıyom.
Aramakla geçti ömrüm her zaman;
Olmadı şu beni arayıp soran;
Değişti vaziyet, hep döndü devran;
Giden mevsimleri yılı arıyom.
Ne desem nafile, ne desem de boş;
Kendi kaderimle ederim savaş;
Sorma “Nedir? ” diye İdris KARAKUŞ
Hâlime gülecek deli arıyom.
İLGİLİ İÇERİK
