GAVURİSTAN MEKTUBU-2 - İDRİS NEBİ KARAKUŞ
Emmim oğlu, hele bi dinle beni!
Dik Burun’u sollamışlar duydun mu?
Bir tavşanın ardı sıra gideni
Kemik ile yalamışlar duydun mu?
İnsanlık kalmadı, itlik artınca
Kimse gitmiyor ki kendi haddince
Mideleri terazide tartınca
Damakları ballamışlar duydun mu?
Babasına satmış kızı boyayıp
Ne ut kalmış, ne utanma, ne ayıp
Namusu, hayayı bir zarfa koyup
Mektup diye pullamışlar duydun mu?
Deli devre konuşturma insanı
Musibet kaplamış zaten dört yanı
Çarmıha gerip de Kara Duran’ı
Mezarını güllemişler duydun mu?
Gidenler ko gitsin, kalanlar kalsın
Kimi mebus olsun, kimi bey olsun
Bu dava yaşıyor bilmeyen bilsin
Onlar kafa tellemişler duydun mu?
Fazla sorup deşeleme yaramı
Üç dört yılda söndürdüler çıramı
Aydan güne düşürdüler saramı
Bizi öldü bellemişler duydun mu?
Bu mektup İdris’ten sana hediye
“Davran” dedim davranacak gün diye
Arslan süsü verdikleri kediye
Fareleri yollamışlar duydun mu?
İLGİLİ İÇERİK