TÜTÜN İŞÇİLERİ - ÖMER BEDRETTİN UŞAKLI
Zümrüt gözlü baharın geldiğinden bî-haber,
Sararmış yaprakların üstüne eğilmişler;
Gayretle işliyorlar yanarak için için,
Kıymetli bir zehirden ekmek çıkarmak için…
Duvarları ağlayan bu loş, karanlık inde;
Bu sahte sonbahar ölgünlüğü içinde
Yaprak çıtırtısından başka bir ses çıkmıyor,
Cefâ-keş göğüslerden sanki nefes çıkmıyor…
Kimi, "canım tütünler güneş görmesin!” diye
Koca bir çul tıkılan biricik pencereye
İç çekerek bakıyor merhamet bekler gibi;
İnce boynu bükülmüş, solgun çiçekler gibi…
Kimi, usta gözünden bir dakika çalarak;
Genizleri kavuran havadan bunalarak
Yanındaki kadına derdini dinletmede…
Kimi de pastalını denge istif etmede.. [1]
Sevdalı bülbüllerden, narin kelebeklerden,
Şu yemyeşil kırlara saçılmış çiçeklerden,
Güzel papatyalardan, sümbüllerden bî-haber;
Sararmış yaprakların üstüne eğilmişler,
Gayretle işliyorlar yanarak için için;
Kıymetli bir zehirden ekmek çıkarmak için…
Ey yüzleri gülerken tatlı canları yanan,
Kınalı parmakları zifirlere boyanan
Ak saçlı, güzel dullar… zavallı yavrucuklar,
Ey benzi pastalında daha solgun çocuklar!...
Ey kırlarda baharın aşka sorduğu kızlar,
Sararmış yaprakların soldurduğu yıldızlar,
Kara bahta gülerek “Ah… Niçin!” demeyiniz!...
Hulyalı dumanlarla uçacak emeğiniz!...
[1] Pastal, beş on tütün yaprağının
birbirinin üstüne istifiyle hâsıl olan demettir.
İLGİLİ İÇERİK
