EŞEĞİN YEMİ- ORHAN VELİ KANIK

EŞEĞİN YEMİ- ORHAN VELİ KANIK

Hocayla karısı kavga ederler;
Biri der:« Eşeğin yemini sen ver.»
Öteki, « Hayır, sıra şendeydi» der.
Bir kıyamettir gider.
Tutuşurlar pek acayip bir bahse;
Hangisi ağzını önce açarsa
Eşeğin yemini de o verecek...
Bekleyedursun eşek.
Karısı, « Boş bulunup konuşmayayım» diye
- Şüphesiz tek maksadı, yem vermemek eşeğe
-Kalkar komşuya gider.
Hoca evde beklerken hırsızlar sökün eder.
Toplamaya başlarlar, iyi kötü ne varsa.
Hoca ağzını açsa Davayı kaybedecek;
« Eşek az daha beklesin!» diyerek
Konuşmadan hırsızları seyreder.
Onlar da, ne var ne yok, alır gider.
Nihayet akşam olur;
Kadın gelir, evi tamtakır bulur.
Görünce bu acıklı manzarayı
Koparır yaygarayı:
“Nerede benim gelinlik esvaplarım?”
- Gitmiş boyamaları, yazmaları
Hoca memnun; der: “Konuştu karı!
Kalk eşeğin yemim ver bakalım”