ÜÇ NEHİR -ORHAN ŞAİK GÖKYAY 
Şu kızıl rüzgârda esen diyarda
Sular bir yolcudur, gider yolunca
Meriç kaybolurken sisli dağlarda
Bir nar bahçesidir, köprüde Tunca.
Biri de bendedir bu üç nehirin
Benim de gönlümden sular akmada
Bu giden yolcuyu geri çevirin
Bu giden yolcular beni yakmada.
Sanmayın sadece yapraklar taşır,
Düşmandan gizlice topraklar taşı
Meriç’in suları bayraklar taşır,
Sınır boylarında güneş solunca
Dağdan suya inmiş susuz ceylanlar
Kimdir ağaçlıkta şu konuşanlar?
Gerimi döndü geçmiş zamanlar
Ufuklardan bana kimler bakmada?
İçimde paslanmış bir hayal vardır,
Kirpiği ıslanmış bir hayal vardır,
Omzuma yaslanmış bir hayal vardır,
Gönlümdeki nehrin -akşam olunca-.
Vaktaki yol sorar nehirler aya,
Hasretin içimde başlar yanmaya,
Turnalar geçerken -seni anmaya-
Yollara sesinden ses bırakmadan.
Yâd ellerde kaldım, sorulmadım ben,
Bir suyum, bulandım, durulmadım ben,
Dağlar aştım geldim, yorulmadım ben,
Daha çok çağlarım, gamla dolunca.
Saymakla tükenmez, derdim bir değil,
Bu ayrılık bende misafir değil,
Çalkanan bir deniz bu, nehir değil,
Bu bir fırtınadır, sönüp çakmada.
İLGİLİ İÇERİK
ŞİİRLER
ORHAN ŞAİK GÖKYAY ŞİİRLERİ
