YOLCULUK - ORHAN SEYFİ ORHON
Veda ettim gençliğimin gamsız geçen rüyasına,
Çıktım aşkın nihayeti bulunmayan sahrasına.
Bilmiyordum yol neresi? Varacağım yer neresi?
Dayanarak gidiyordum ilhamımın asâsına.
Bu sahranın kanat germiş her yerine ıssızlıklar,
Ufuklardan yalnız iki yıldız doğmuş semasına.
İki yıldız. İşte benim rehberim bu, yürüyordum;
Nihayetsiz gecelerin daldım zulmet deryasına.
Yürüyordum; dağlar geçip, uçurumlar atlıyordum,
Tâbi oldum saçlarımda esen sevda havasına.
Yürüyordum, gök gürlüyor, yürüyordum, fırtına var,
Türüyordum, göğüs germiş bu dağların borasına,
Bir ses duydum uzaklardan: "Seyfi, diyor, bir afetin
"Düştün siyah gözlerinin yine kara sevdasına!"
İLGİLİ İÇERİK