SEKİZ HAZİRAN'DA DOĞANIN, DOĞDUĞU AN'A ŞİİR– NURULLAH GENÇ
Doğduğu an için teşbih çatladı
Yeniden konuldu güllerin adi
Sensiz, yüreğimi avuttu şiir
Sehl-i mümteniyi unuttu şiir
He’nin dudağında alevlendi nun
Leyla’nın kabrinde uyandı Mecnun
Ruhum örselendi dertli dil gibi
Tutuştu yüreğim bir kandil gibi
Tahtında ansızın vuruldu elem
Doğduğun an için kırıldı kalem
Kinaye, mutluydu parmaklarında
Çağladığın ruhumun ırmaklarında
Bulut, gözlerine yayılmak için
Hilal, kaşlarında bayılmak için
Kapında beklerken küle döndüler
Yüzünü görünce güle döndüler
Çölde çiçeklendi kum fırtınası
Yeniden titredi aşığın hası
Varlığını hayal sandı Fuzuli
Sonunda tutuşup yandı Fuzuli
Mesnevi kokusu sindi odana
Nef’i bile hayran oldu edana
Mecazını yıldızlara taşıdın
Yalnızlığın zindanında ışıdın
Sensizlikten soldu nice resimler
Kıskandı ufkuna bakan mevsimler saçlarında bahar gülümsemesi
Kulağında kâtip meleğin sesi:
"Ey, bir gün şairi vuracak dilber
Allah-ü Ekber, Allah-ü Ekber! . . .
İLGİLİ İÇERİK