SALKIM SÖĞÜT - NAZIM HİKMET RAN - Edebiyat Meraklılarının Sitesi

SALKIM SÖĞÜT - NAZIM HİKMET RAN

Akıyordu su
gösterip aynasında söğüt ağaçlarını.
Salkımsöğütler yıkıyordu suda saçlarını!
Yanan yalın kılıçları çarparak söğütlere
koşuyordu kızıl atlılar güneşin battığı yere!
Birden
bire kuş gibi
          vurulmuş gibi
               kanadından
yaralı bir atlı yuvarlandı atından!
Bağırmadı,
gidenleri geri çağırmadı,
baktı yalnız dolu gözlerle
                       uzaklaşan atlıların parıldayan nallarına!

Ah ne yazık!
           Ne yazık ki ona
dörtnal giden atların köpüklü boynuna bir daha yatmayacak,
beyaz orduların ardında kılıç oynatmayacak!

Nal sesleri sönüyor perde perde,
atlılar kayboluyor güneşin battığı yerde!

Atlılar atlılar kızıl atlılar,
atları rüzgâr kanatlılar!
Atları rüzgâr kanat...
Atları rüzgâr...
Atları...
At...

Rüzgâr kanatlı atlılar gibi geçti hayat!

Akar suyun sesi dindi.
Gölgeler gölgelendi
                  renkler silindi.
Siyah örtüler indi
                mavi gözlerine,
sarktı salkımsöğütler
                 sarı saçlarının
                            üzerine!

Ağlama salkımsöğüt
                    ağlama,
Kara suyun aynasında el bağlama!
                                      el bağlama!
                                                 ağlama!