HOMEROS BÖYLE DERDİ - MELİH CEVDET ANDAY
Gökyüzüne bakarken âmâ oldum,
Düşüncemin gömütlüğüne doğru
Bütün imgeler büyü oldu,
Kaleler gibi ıssız kaldım.
Gün doğarken unuturum nasılsa,
Nesnel bir rastlantıydı düşüm,
Üstüm başım yaprak olmuş, olmamış,
Düşünceden ayrı düşündüm.
Doğadan kopmanın acısı,
Şiiri koydum onun yerine,
Şafaklar, bulutlar, yıldızlar gibi,
Dizeler kaldı belleğimde.
Işıldayan, dolaşan, kırpışan...
İLGİLİ İÇERİK
