AHVALİM BEYAZ EDER - MEHMET ATİLLA MARAŞ
Sevgilim eskimez yazılardı cilt cilt kitaplar tutardı
Bir dosttu ki o umrana açılan kapılardı
Çıkar her ne ki var içimde haramdan yana
Gül suyu ile yıka beni koşayım dergâhına
Mirim, üstadım yalnızım üstelik perişanım
Gam dağılır çağırsan gelirim sohbetine
Mest olup gezeyim tenhalarda kendimden çıkıp
Sen posta otur benim adım bulunsun kayıtlarda
Bu keşf bu keramet bu ilhâm sendedir
Kerem et şeyhim al içeri duâna dahlet beni
Güneş gibi ısıt içimi ay gibi parla alnımda
Bir tek mum olayım ben tükeneyim çerağında
Ne güzel mevkidir ne hoş bir makamdır bu
Bir doğru odun olayım isterim yanayım ocağında
Çileyi damıtan gözyaşıyla cezbe inbiklerinde
Ey dost sök artık içimden hurafeleri
Gel toplayalım prizmik evlerden şu artıkları
Sel alsın eşyaları yalnız bir hasır kalsın bana
Bu şiir ki derdimi tasvir eder
Ne olur adım olmazsa bu son beyitte
İLGİLİ İÇERİK