ANA- FAZIL HÜSNÜ DAĞLARCA
Anamsın
Mavidir buğdaydır
Binlerce yıldan beri
Emdiğim.
Konya’lısın soyunun soyu
Sever eski yazılarla
Her gittiğimiz gün bizi
Mevlâna.
Kimsecikler yalnız değil
Ölenlerden ve ölümsüzlerden başka
Kız kardeşim evlidir
Anamsın değil mi?
Vermediğimiz günler
Bir el gibi kapanmış
Karanlıklara acılardan anacığım, anacığım
Sokak kapıları.
Köpekler ana olsun ta uzaklarda
Keşke taş doğursaydım dersin hep
Köpeklerle taşlarla esendir bütün yaşamalar
Anamsın.
Senden ayrılırken
Dolu bir sessizlik dolu
Ya bir gök görürüm,
Ya bir dağ.
Anamsın bütün annelerin
Saçlarında aklar ellerinde ağırlık
Bilinmeyen bir uykusuzluğu duyarsınız
En kara gecelerin ardından sütçe.
Ninnilerle uyutulur
Sular yaşamayı ölümlerden
Anamsın
Kurtulamam ki.
İLGİLİ İÇERİK