KIZIL SAÇLAR - FARUK NAFİZ ÇAMLIBEL 
Önce baygın bir iniltiydi yamaçtan duyulan,
Sonra bir gölge belirmişti kuş uçmaz yoldan:
Asya'nın titreterekbağrı yanık toprağını
Geliyor,baktım,uzaktan sökülen bir kağnı.
"İnleyen, memleketimdir bu tekerlekte!" dedim;
"Hangi bir köylü bu kağnıyı sürmekte?" dedim.
Canlı bir yüz bana yaklaştı,mehâbetle dolu;
Kim bu? Nerden bu geliş? Hangi yolun yolcusu bu?...
Bu gelen,bir yuvasız kuş gibi pervasızdı;
Bu gelen köylü,sesinden tanıdım,bir kızdı.
Sanki vurmuş da onun bir kara sevdâ başına,
Kahramanlar gibi yalnız çıkıyor dağın başına,
Ne uzun yol yürümüş hâli,ne yorgunluk izi...
Saçının rengi bakırdandı,bakırdan derisi.
Yaklaşırken bu bakır tenli güzel,kıvrılarak;
Karlı gönlümde güneş gördü kızıl bir yaprak.
Bir kızıl gün doğuyor sandım o baştan yarına;
Gözlerim yandı dokundukça kızıl saçlarına.
Öyle bir kor gibi kızgındı ki korkuttu beni;
Dökülürken saçı,kıpkırmızı,kan tuttu beni.
Anladım ben, neye her rûha tekindir denemez;
Neye bir kuş g,b, her saçta gönül dinlenemez!
Anladım ben ki dokunmaz sana ağyârın eli...
Gönlümün sarmak için yandığı binbir güzeli
O tutuşmuş başın en sonra unutturdu bana;
Gözlerim görmüyor etrafı, güneş vurdu bana!
Kağnı kayboldu. Güneş battı. Bir ishak sesi var.
Kız uzaklaştı. Fakat bende o baş dönmesi var.
İLGİLİ İÇERİK