BİR ÖLÜMDEN KALANLAR-BEHÇET NECATİGİL
Doğuşundan beridir sakladığı
Tanrının bir emaneti vardı.
Yatağa düştü,
Üçüncü gün akşamüstü,
Geri verdi güleryüzlü.
- Kalsın bende temelli, diye ağlar bazıları.-
“Pişirdiğim aşla, bağladığım başla gideyim,
Üç gün yatak,
Dördünde toprak olsun yerim!”, derdi.
Geleni gideni yokken gençliğinde bile,
Akşamları gizli gizli, bilinmez
Kimi gözlerdi?
Tanrının sevdiği kuluymuş,
Muhtaç olmadan öldü.
Ama gözleri yine kapıdaydı,
Belliydi birini beklediği.
Son sözü bir kadın ismi oldu, hiç duymadığım.
Lâkin anlaşılmadı gitti, söylemek istediği
İLGİLİ İÇERİK