Muhabbetten bir yol olmuş, sevgi dili Türkçem benim,
Kalblerden de gönle dolmuş, sevgi dili Türkçem benim…
Vatan, renk renk, desen desen, sevda şarkısı dillerde,
Sevgi rüzgârıdır esen, dua yükselir ellerde…
Bu yazılan bir destandır, Hak erleri tarafından
Cennette bir gülistandır, Hak Teâlâ sofrasından…
Türkçemin o nurlu şavkı, kalblere huzur takıyor,
Türkü türkü, şarkı şarkı, dillerden gönle akıyor…
Dünya çiçekleri gelmiş, renkli renkli, buram buram…
Rengarenk bir kilim sermiş, o ne sanat o ne kıvam!..
Tomurcuklar, güle durmuş, açmak için Türkiye’mde,
Kalbler, muhabbetle dolmuş, atmak için Türkiye’mde,
Sarmış dünyayı sıcağı, onunla ısınmış kutuplar,
Sanki bir anne kucağı, huzurla buluşmuş ruhlar…
Serinletmiş hep çölleri, damla damla yağmur olmuş,
Aydınlatmış gönülleri, bütün dünya huzur bulmuş…
Yedi bölgem bin bir renkle, dokunuyor nakış nakış,
Türkçem sevgiden âhenkle, yayılıyor karış karış…
Gözler yaşlı, gözler ceyhun, bu manzara karşısında,
Diller tatlı, diller coşkun, bu meşherin arkasında…
Yaşatma sevdası ile hep kıtalara koşanlar,
Hak bildikleri sevgiyle okyanusları aşanlar…
Anlatmışlar hâl diliyle o eşsiz davalarını,
Yaşamışlar, yaşatmışlar, benzersiz sevdalarını…
Her yerde sevgi harmanı, Türkiye tatlı rüyada,
Dinlenen barış fermanı, bir benzeri yok dünyada.
Sevgi yazılı bu ferman, kalbi sevgiyle açıyor,
Hem bütün dertlere derman, evrene sevgi saçıyor…
Yunuslar “tanış” olmuşlar, Âşık Veysellerse bir “dost”
Sevgiden sofra kurmuşlar, söylüyorlar; “hey dost, hey dost…”
Mevlana’ca; “gel, gel” demiş, gönüllere yürümüşler,
“Sevgi” demiş, gönle girmiş, muhabbete bürümüşler…
Göçmen kuşlar gibi her yaz süzülürler Türkiye’me,
Dilde nağme gönülde haz, dizilirler Türkiye’me…
“Davam, sevdamdır.” diyenler, kahramanlar, kahramanlar…
Hakkı hep Hak’ta görenler, kahramanlar, kahramanlar…
Şimdi, sevgi muhabbeti, Türkiye’mde duman duman…
Ve kaldırıyor hasreti, cennetten bir köşe her yan…
Anayurtta Alperenler, kahramanlar, kahramanlar…
Türkçemi sevda bilenler, kahramanlar, kahramanlar…
ERCAN KURBAN herkul.org