AVNİ - AŞK İLE VİRAN EDEN GÖNLÜMÜ... - 2.MUHAMMES

2.MUHAMMES

1.

Sevdin ol dilberi söz eslemedin vây gönül

Eyledin kendüzünü âleme rüsvây gönül

Sana cevr eylemede kılmaz o pervây gönül

Çevre sabr eylemezsin n’ideyin hây gönül

Gönül eyvây gönül vây gönül ey vây gönü

2.

Tâliin yüzü gülüp olmadı handân n’ideyin

Yüreğin derdine bulunmadı dermân n’ideyin

Kasdına yâr çekerek hançer-i bürrân n’ideyin

Verisersin bu gam u mihnet ile cân n’ideyin

Gönül eyvây gönül vây gönül eyvây gönül

3.

Vasl-ı dilberle nasîb olmadı dilşâd olmak

Dest-i cevr ile yıkılan dilin âbâd olmak

Dâm-ı gamdan dil ü cân bülbülü âzâd olmak

Niceye dek işin efgân ile feryâd olmak

Gönül eyvây gönül vây gönül eyvây gönül

4.

Bilmedim derd-i dilin ölmek imiş dermânı

Öleyin derd ile tek görmeyeyin hicrânı

Mihnet ü derd ü gama olmak için erzâni

Avniyâ sencileyin mihnet ü gam-keş kanı

Gönül eyvây gönül vây gönül eyvây gönül

GÜNÜMÜZ TÜRKÇESİYLE

Muhammes, beşer mısralı bendlerle yazılan bir nazım şeklidir. İlk bendi mısraları birbiriyle kafiyeli, diğer bendlerin ilk dört mısrası kendi arasında, son mısra­sı ise ilk bendle kafiyelidir. Bazen ilk bendin son mısrası burada olduğu gibi diğer bendlerde tekrar edilir.

1. Sana yazıklar olsun ey gönlüm! Sözümü din­lemedin de gidip o dilberi sevdin. Sonra da kendini bütün âleme rezil rüsvay eyledin. Sana zulmetmede o sevgili hiç çekinmez. Sen ise o eziyete sabredecek halde değil­sin. Ne yapayım, bilmiyorum. Gönül sana yazık, yazık sana yazık, ey gönül!

2. Ne yapayım, talihimin yüzü gülüp mutlu olma­dı. Gönlün derdine de derman bulunmadı, ne edeyim? Sevgili keskin kılıcını cana kastederek çekti, ne edeyim? Sen bu gam ve üzüntü ile can vereceksin, elimden ne gelir? Gönül sana yazık, yazık sana yazık, ey gönül!,

3. Sevgiliyle birlikte olma mutluluğu kısmet ol­madı. Onun zulmüyle yıkılan gönlün bir daha şenlenmesi de gam tuzağından gönül kuşunun kurtulması da kısmet olmadı. Daha ne zamana kadar feryat edip duracaksın? Gönül sana yazık; yazık sana yazık, ey gönül!

4. Gönül derdinin ilacının ölmek olduğunu bile­memişim. Dert ile öleyim, yeter ki görmeyeyim hicranı. Ey Avni! Mihnet! Dert ve gama lâyık, senin gibi mihnet çeken nerede var? Gönül sana yazık, yazık sana yazık, ey gönül

Divan Şiirinden Seçmeler, A.Y.Saraç