Kullanıcı Oyu: 0 / 5

Yıldız etkin değilYıldız etkin değilYıldız etkin değilYıldız etkin değilYıldız etkin değil
 

BEYAZ KAĞIT -TURGAY KANTÜRK

I.
Kalp büyük bir boşluktur; kâğıt da öyle...
Alışmalısın karanlığıma -yazdım bunları;
Yazdım diye soyunuyorsun: sesimle -dalgın.
Satır araları beyaz, ne çok yara! ne çok siyah!
Sömürüyorum çıplaklığını, denize benzer yanlarını.

II.
Okudukça büyüyor gövden; koltukaltında billur
Semenderler yatıyor -düşüyor göktaşları,
Sömürüyorum seni; yazılmayacak bir kitap için,
Gözkapağından öpüyorum -ne zamanı, ne yeri;
Yüzey-karalanmayı bekleyen sırt; beyaz ve derin.
Biz uykudayken ay da yürür
bir bulut çarşafa dolanır uyanırız kitaplara


III.
Köpekler uluyor -sesinde; çoban hep uyuyor,
Onlara isteklerimi veriyorum, geçip gidiyorum
Uzun bir çizgi gibi; kitaplara yazılan -duruyor an.
Ben sayfaları atlayarak okuyorum artık; zaman az,
Sen yeni bir şey’e gidiyorsun -kağıt beyaz; yaz!
IV.
Sesine alışıyor kulağım; sesimi ceviz sanıyorsun,
Sınırda mermiler sekiyor -uzun entariler giyiyorsun.
Yalan söylüyor şiirler; ne yazsam ezberliyorsun.
Başım Düşe göğsüne, sıçrayarak uyanıyorsun; parçalanıyor gece,
Yazmak ölüm geliyor -dilim çorak; dilim adın; dilim toprak.
V.
Yoktan gelip bana duruyorsun, ben evimde çürüyorum;
Neye tapsam sen sanıyorum; bir tokat gibi iniyor beynime
Ağırlığın, açlığın -yazsam olmaz; var’dın, sanıyorum.
Değsem uzak; belki de yakın -zaman ölüm gibi, geliyor,
Koynuma. Zaman ölmek; zaman beyaz; k ağıt.

SON EKLENENLER

Üye Girişi