Küçük kız, yalnızca dört yaşındaydı. Aklı birçok şeye yetmiyordu henüz. Annesi yaşamlarındaki büyük değişimi kavratabilmek için, kızını dikenli tellerin yanına götürdü ve uzaktaki treni gösterdi.
- Ne güzel değil mi? Bak bu tren bizi evimize götürecek.
- O zaman ne olacak ki?
- Evimize kavuşacağız!
- Peki, ev ne demek? diye sordu çocuk.
- Bundan önce yaşadığımız yer demek.
- Orada ne var?
- Oyuncak ayıcığını hatırlıyor musun? Belki bebeklerin de duruyordur?
- Anneciğim peki orada gardiyan var mı?
- Hayır yok.
- O zaman, dedi: Oradan kaçabilir miyiz?..
ISTVAN ÖRKENY
Çev: Sevgi Can Aysevener (Bir Dakikalık öyküler, Sel Yayın)