Kullanıcı Oyu: 0 / 5

Yıldız etkin değilYıldız etkin değilYıldız etkin değilYıldız etkin değilYıldız etkin değil
 

EKSİKLİKLERLE KABUL ETME

 

             İnsan, kendini olduğu gibi kabullenip sevebilenlere prim vermeyi zamanla, yaşadıkça öğrenir,      

                                                                                       Gail Godwin

                   Okula gidip arkadaşlarımı görmek için fena halde sabırsızlanıyordum. Acaba beni görünce tepkileri n ‘olacaktı? Tepkilerinin ne olacağını bilmiyordum, ama beni üç yıl önce okula ilk başladığımda gördükleri zaman verdikleri tepkiden farklı olacağından kuşkum yoktu        

            Üç yıl önce, o korkunç günü hiç unutmayacağım. O gün üvey babam Buddy, işe geç kalmamak için beni okula çok erken bir saatte bırakmıştı. Arabayı okulun önünde durdurduğunda ilkin inmek istemedim. Bahçede bir grup öğrencinin dolaşıp muhabbet ettiğini görünce, kendimi daha da kötü hissetmiştim, ama artık arabadan inmeme gibi bir seçeneğim de kalmamıştı. Ağlamamaya çalışarak, yavaşça arabanın kapısını açtım ve kendimi dışarı ittim. Kendimi çok acayip ve çirkin hissediyordum. Bedenimin üst kısmına giymek zorunda olduğum beden desteği öylesine sıkıydı ki, çok zor hareket ediyordum. Sonunda arabadan inebildiğimde, Buddy ile vedalaştım ve okul kapısının önünde öylece yapayalnız kaldım.             

         Kendimi çok yalnız ve çaresiz hissediyorum. Kimseyi tanımıyordum. Eski okulumda, eski arkadaşlarımın yanında olmak istiyordum. Eski arkadaşlarım giydiğim o tuhaf şeye alışmışlardı ve ona aldırış etmiyorlardı. Hem onu kullanmadan önceki halimi, yani böyle bir acayip bir yaratık olmadığımı da biliyorlardı.

    Öğrenciler yavaş yavaş halen kilitli olan kapının önünde toplanmaya başladı. Beni incelediklerini biliyordum, bunu kendime kanıtlamak için onların bana bakıp bakmadıklarını anlamak için onlara bakmama gerek yoktu. Bakışlarını üzerimde hissede biliyordum. Onları suçlayamazdım doğrusu! O güne kadar gördükleri en çirkin, en garip şey olmalıydım. Bırak baksınlar, diye düşündüm. İstedikleri kadar baksınlar. Bana ne! Onlara arkamı dönüp merdivenlere oturdum. Elbisemin üzerinde iki sıcak, öfkeli gözyaşı damlası düşüverdi. Çabucak yanaklarımdan süzülen yaşları sildim.

   Başımı eğip elbiseme baktım. Aslında güzel bir elbiseydi, tabi başka birisinin üzerinde olduğu sürece. Destek her şeyi mahvediyordu. Kendimi bir hilkat garibesi gibi hissediyordum. Ağlamak, beni kimsenin bulamayacağını, göremeyeceği bir yere kaçıp saklanmak istiyordum. Ancak kapana kısılmış fare gibi kapanı da götürmek istiyordum. Deri bir kemer, kaburgamın üzerinde dolanıp bekimi sıkıyordu. Sırtım boyunca uzanan iki metal çubuk kafamın yerinde durmasını sağlayan boyunluk kısmı ile birleşiyordu. Bu yüzden, başımı sağa sola, bedenimi de çevirmeden oynatamıyordum.

   O sabah başımı zaten herhangi bir yöne çevirip insanların tuhaf bakışlarıyla karşılaşmak istemiyordum. İnsanlar hep bana tuhaf tuhaf bakar, ne olduğunu, neden öyle bir şey giydiğimi sorarlardı. Aslında buna alışmış olmam gerekirdi, ama diğerlerinden farklı olmak, hiç de alışılası bir şey değildi. Bu çirkin şeyi saklamanın, gizlemenin yolu yoktu. Tüm ihtişamıyla öyle duruyor, bütün meraklı bakışları üzerine çekiyordu.

    Merdivende oturmuş,  durumumun bundan daha kötü olamayacağını düşünüyordum ki,   güneşin gökyüzünde yükselmesiyle yanıldığını fark ettim.  Aylardan eylül olmasına karşı hava hâlâ sıcaktı ve güneşin yükselmesiyle oturduğum yere düşen gölge çekildi ve terlemeye başlamama neden oldu.     Bir bu eksikti!   Dedim kendi kendime,     tuhaf göründüğüm yetmiyormuş gibi bir de ter kokacağım.  O an yerin yarılıp beni içine çekmesinden başka bir dileğim yoktu.

    Tabii,  yer yarılmadı ve ben de içine girmedim. O gün geçti ve sonraki günler de. Üç yıl geçip gitti. Kuşandığım tuhaf zırha karşın arkadaşlarım oldu, desteğe onlar beden daha kolay alıştılar. Ancak benim ondan kurtulma istediğim hiç mi hiç dinlemedi destekten sonsuza dek kurtulacağım günü hep dört gözle bekrim.

O gün yağmurlu bir bahar sabahı geldi sonunda Doktor desteği çıkardığında o kadar mutlu oldum ki ona sarılıp yanaklarından öptüm.  Sonunda özgürlüğüme kavuştum.

    İlkin en yakın arkadaşımı arayıp müthiş haberi vermeyi düşündüm,  ama sonra,   ona hiçbir şey söyleyip ertesi gün okulda sürpriz yapmaya karar verdim. Korkunç zıhım olmadan beni gördükleri zaman arkadaşlarımın verecekleri tepkinin olumlu olacağından emindim.

          Bekledim,  bekledim. İlk ders bitmişti ve halâ hiç kimse bir şey dememiştim. Ne olmuştu bu insanlara? Bendeki büyük değişikliği nasıl olmuş da fark edememişlerdi? Belki de şaşkınlıklarından ne diyeceklerini bilememişlerdi. Belki ikinci dersin sonunu beklemem gerekiyordu. Bekledim.

İkinci ders ve üçüncü ders de geçmişti ve kimse bir yorum yapmamıştı.

Belki de destek olmadan da çirkin görünüyordum. Belki de arkadaşlarımın sandığım kadar umurunda değildim. Bu düşüncelerle koca gün geçti gitti.

       Günün sonunda kendimi incinmiş hissediyordum. Kafam da karışmıştı. En iyi arkadaşım Danielle bile bir şey dememişti,  o desteği giymek zorunda olmaktan ne denli nefret ettiğimi bildiği halde.  Ne düşüneceğimi bile bilemez durumdaydı.  En azından Danielle’in ne düşündüğünü bilmek istiyordum. O gece zaten onlarda kalacaktım, bu yüzden akşam olana kadar konuyu açmamaya karar verdim.

      Birlikte birkaç saat geçirmiş olmamıza karşın Danielle hâlâ bir şey söylememişti.  Sonunda dayanamayıp,  “Ann,  bende bir değişiklik fark ettin mi?”

      “Saçına bir şey mi yaptın?”  diye sordu.

      “Hayır, saçım değil,”  dedim sabırsızlıkla, “ Destek, bak destek çıktı, artık zırhlı değilim!”  kendi etrafımda dönüp,  başımı salladım,  sağa sola çevirdim,”Yok işte,  bak!”

      Ann omuzlarını silkip, “ Ne bileyim,  bir değişiklik olduğunu fark etmiştim ama ne olduğunu anlayamamıştım!” dedi.

      Sonunda,  arkadaşlarımın beni o halimle de sevip kabullenmiş olduklarını ve beni umursadıkları için değil,  desteği önemsemedikleri için onun yokluğunu fark edemediklerini anladım.  Zırhlı veya zırhsız,  onlar için ben bendim ve onların arkadaşıydım.

 

Anne McCourtie          

 

SON EKLENENLER

Üye Girişi