HABİB KARAASLAN
Garbi esti beyaz karlar erimiş
Koca Fırat coşkun hızla yürümüş
Etrafını türlü çiçek bürümüş
Mor menekşe kokar Fırat ırmağı
Seni gördüm yeni arttı kederim
Yol vermezsen böyle feryat ederim
Ben yârımı görmek için giderim
Aşkı beni yakar Fırat ırmağı
İmkân yoktur memleketi görmeğe
Kıyamadım cana sana vermeğe
Dizim tutmaz soyunup da girmeğe
Gözüm sana bakar Fırat ırmağı
Etrafın görünmez yemyeşil çayır
Silaya giderim sen beni gayur
Ne oturur ne de yatar ne uyur
Hiç durmadan akar Fırat ırmağı
Der Habib Karaaslan yol ver geçeyim
Zehir olsan dahi bir tas içeyim
Bu yıl sevdiğimle ben de göçeyim
Yâr yaylaya çıkar Fırat ırmağı