KULOĞLU HAYATI ve ŞİİRLERİ
Hayatı Hakkındaki bilgilerimiz oldukça az olup onların da çoğu tahminlere dayanmaktadır. Asıl adı Mustafa olan Kuloğlu, Naimâ’daki kayıtlara göre, Sultan II. Osman’ın katlini gerçekleştirenlerden Dâvut Paşa’yı cellatların elinden kurtarmıştır. Öztelli, onun, Sultan IV. Murad’a (1623-1640) yakın olduğunu, Sultanın ölümünden sonra sürüldüğü Cezayir’den Sultan İbrahim’in ölmesi üzerine (1648) tekrar İstanbul’a dönebildiği görüşündedir.
Kuloğlu’nun aruzla da yazılmış şiirleri vardır. Sade bir dille söylediği âşık tarzı şiirlerinde daha başarılıdır. Sun’î de, şairnâmesinde onun şakıyan bir bülbül olduğunu söyler. Âşık Ömer’e göre ise o, “nâm ü nişânı” belli olan bir âşıktır.
Sultan Murad eydür: Şimdi zamane
Bize de kalmadı beyler elvedâ
Büküldü kâmetim döndü kemane
Gezüp seyrettiğim dağlar elvedâ
Ardımca gelen sevgili telekler
Tersine devretti çarh-ı felekler
Yeniçeri, sipâhiler solaklar
Önümce yürüyen kullar elvedâ
Hep kullarım alayıma dizilsin
Kullarımın esâmisi yazılsın
Tabutum düzülsün kabrim kazılsın
Varıp seyrettiğim çöller elvedâ
Ecelim yetişti yıldızım düştü
Dostlarım ağladı düşmanım güldü
Yapılan kadırgam deryada kaldı
Şu Malta'ya giden yollar elvedâ
Kuloğlu dostların yüzü ağ olsun
Düşman olanların bağrı dağ olsun
Kardeşim Sultan İbrahim sağ olsun
Oturduğu taht u saray elvedâ
