ÂŞIK VEYSEL
1894’te Sivas’a bağlı Şarkışla ilçesinin Sivrialan köyünde doğmuş, 21 Mart 1971’de aynı köyde vefat etmiştir. Soyadı Şatıroğlu’dur. Babasının adı Ahmet, annesinin adı Gülizâr’dır. Yedi yaşında gözlerini çiçek hastalığı ve kaza neticesinde kaybeder. Babasının yanma gelen âşıkların uyandırdığı ilgi ve sevgi sonunda saz çalmaya başlar. 1919’da evlenir; iki yıl sonra anne ve babasını kaybetmesi hayatinin akışı için önemli bir nokta olur.
1933’te Ahmet Kutsi Tecer’le tanışması, Köy Enstitülerinde saz hocalığı yapması, onun karanlık dünyasını aydınlatan güzel gelişmelerdir.
1965’te Türkiye Büyük Millet Meclisi Veysel’e, “Anadilimize ve Millî Birliğimize” yaptığı hizmetlerden dolayı özel bir kanunla vatanî hizmet tertibinden maaş bağlamıştır.
Şiirlerini sade bir dille söylemiştir. Pek çok şiiri bestelenmiş, radyolarda okunmuş, plak ve kaset olarak geniş kitlelere ulaştırılmıştır. Bunların çoğunda, köyüne ve insanına karşı duyduğu sevgi ve özlem dile getirilmiştir.
Güzelliğin on par'etmez
Bu bendeki aşk olmasa
Eğlenecek yer bulamam
Gönlümdeki köşk olmasa
Tâbirin sığmaz kaleme
Derdin dermandır yâreme
İsmin yayılmaz âleme
Âşıklarda meşk olmasa
Kim okurdu kim yazardı
Bu düğümü kim gözerdi
Koyun kurt ile gezerdi
Fikir başka başk'olmasa
Güzel yüzün görülmezdi
Bu aşk bende dirilmezdi
Güle kıymet verilmezdi
Âşık ve maşuk olmasa
Senden aldım bu feryadı
Bu imiş dünyanın tadı
Anılmazdı Veysel adı
0 sana âşık olmasa
***
Ben giderim adım kalır
Dostlar beni hatırlasın
Düğün olur bayram gelir
Dostlar beni hatırlasın
Can kafeste durmaz uçar
Dünya bir han konan göçer
Ay dolanır yıllar geçer
Dostlar beni hatırlasın
Can bedenden ayrılacak
Tütmez baca yanmaz ocak
Selâm olsun kucak kucak
Dostlar beni hatırlasın
Ne gelsemdi ne giderdim
Günden güne arttı derdim
Garip kalır yerim yurdum
Dostlar beni hatırlasın
Açar solar türlü çiçek
Kimler gülmüş kim gülecek
Murat yalan ölüm gerçek
Dostlar beni hatırlasın
Gün ikindi akşam olur
Gör ki başa neler gelir
Veysel gider adı kalır
Dostlar beni hatırlasın
