SİLLELİ SÜRURÎ
Asıl adı Osman olup yüzyılın başlarında Konya’nın Sille Bucağında doğmuş, 1855’te İstanbul’da vefat etmiştir. Kurtoğulları ailesine mensuptur. Biraz medrese tahsilinden sonra saz çalmayı öğrenip İstanbul’a gitmiştir. Rivayete göre, kendisini çekemeyen rakipleri tarafından zehirlenmiştir.
Şiirlerinden hece ile söylediklerinde daha başarılıdır. Aruzla yazdıklarında Fuzûlî’nin tesiri görülür. Padişahlar huzurunda saz çalıp şiir okuyabildiğine göre güçlü bir şair olmalıdır. El yazısıyla hazırladığı divânı basılı değildir.
Kardeşi de Zehri mahlasıyla şiirler söylemiştir. Öbür kardeşinin oğlu da Nigârî mahlasını kullanmıştır. Şairnâmelerde adına rastlanılmamıştır.
Şâkıya tez yetiş câna ulaştır
Bağrı kebâbıma gel dök elif bâ
Meclis-i irfanda bâde ulaştır
Kâseyi doldur ver verme elf zâ
Merhamet kıl bana gözleri âfet
Aşkıma dûşolan bulmaz selâmet
Yaktı bu sînemi aşk-ı harâret
Eridi kalmadı tende elif tâ
Tekye-i hüsnünde boynum bükerim
Hayâlin fikredüp yaşlar dökerim
Cemâlin gördükçe ben Hû çekerim
Çıkmadı hiç derûnumdan elif hâ
Sürûrî âşıkın bulunmaz fevki
Dem bu dem sürelim safâyı zevki
Aşkın kandilinin parlasın şevki
Uyar fitilini rûyi elif yâ
