KUSURÎ
Asıl adı Ömer olup 1779’da Darende’nin Kızılcaşar köyünde doğmuş, 1853’ten sonra vefat etmiştir. Hayatım imamlık yaparak kazandığına bakılırsa belirli bir tahsil gördüğünü söyleyebiliriz.
Hece ve aruzlu şiirleri vardır. İlkinde dili daha sade olup oldukça başarılıdır. Âşık Ömer’in tesirinde kaldığı anlaşılan şairimizi takdir edenler arasında Gürünlü İrfânî ile Şürbî mahlasıyla şiirler söyleyen oğlu da yer almaktadır.
Çağdaşı şairnâme yazarlarından Hızrî sadece adını sayarken Ruhsâtî, gözünü pınara benzetmektedir. Sivas ve yöresinde yetişen şairnâme yazarlarının hemen hepsi ondan söz etmektedir.
Bir âhu gözlünün iftirakından
Aktı gözüm yaşı döndü sellere
Deli gönül vaz gelir mi yârinden
İner gider sahralara çöllere
Beni can evimden odlara yakıp
Hasret ırmakları gözümden akıp
Zülüf kemendini boynuma takıp
Beni mahpus eylemiştir tellere
İsmimiz ortada olmuş Celâl?
Var mı benim gibi başı belâlı
Şunda bir güzele meyil vereli
Düşürdü ismimiz dilden dillere
Kâr etti kalbine rakibin sözü
Tor suna çevirdi bizlerden özü
Dokundukça gözlerime ay yüzü •
Düşüyorum ak gerdanda hallere
Âşıklar içinde Kusûrî serdar
Asasız dolaştım ben diyar diyar
Güllerde dikeni yaratan settar
Kalır mola bu âhımız illere
