KIYMETİ
Hayatı hakkında bilgimiz yoktur. Mevcut iki şiirinde geçen 1133/1721 ve 1135/1723 tarihlerinden yaşadığı yüz yılı tesbit edebilmekteyiz.
Sun’î, “Çalup almasında hoşdur Kıymetî” mısraıyla ondan öğücü bir dille söz etmiştir.
Dilberâ kâmiller etsin midhatin
Cebininde bî-behâne kaşların
Fermân eyle her ne ise hizmetin
Salsın beni Hindistan'a kaşların
Nâr-ı aşkın yaktı bağrım pişirdi
Nicesinin aklın aldı şaşırdı
Gör âlemi birbirine düşürdü
Verdi kendin dâsitâne kaşların
Kıymetin bilirsen sürersin demin
Dilerim solmasın rûyunla femin
Olaydı senin de mührün hâtemin
Hükmederdi Süleymân'a kaşların
Aşkın eyler beni âkıbet berbâd
Şîrin deyu deldi dağları Ferhâd
Mislin var diyenler eylesin ispat
Gelmemiştir bu cihâna kaşların
Medhindir ettiğim sen dâd eyleme
Bin gün âh edersem âzâd eyleme
Kendine hasredip mezâd eyleme
Sebep olur yüz bin kana kaşların
Ben gedâyım Kıymetiyim pâyına
Sinem siper gamzelerin yayına
Bin yüz otuz beşte mevlid ayına
Târih oldu her divâna kaşların
