MAHLAS
Türk Halk Edebiyatı’nda, şairlerin asıl adlarının yerine kullandıkları “takma ad”a denir. Halk Edebiyatı’nda çok geçerli ve önemli bir gelenektir. Âşıkların çoğunun asıl ismi unutulmuş, mahlasları isim olarak kullanılır olmuştur. Örneğin: Âşık Ruhani'nin asıl adı Mustafa, Dadaloğlu'nun asıl adı Veli, Gevheri'ninki Mehmet’tir. Halk ozanları mahlaslarını şiirlerinin son dörtlüğünde söylerler.
MAHLAS ALMA YOLLARI
- Mahlasını Kendi Seçerek Alma:
- Adını, soyadını mahlas olarak kullanır..
- Yaşayışına ve sanatına uygun olarak kendi seçtiği herhangi bir ismi mahlas olarak kullanır.
- Usta bir âşıktan, imam, pir ya da mürşitten alma.
- Usta âşık, çırağı sınava tabi tutar, durumuna göre bir mahlası uygun görür.
- Şeyh ve pirin manevi tesiriyle mahlas alma.
- Rüyasında bade içerken alma.
Karac'oğlan der ki kondum göçülmez
Acıdır ecel şerbeti içilmez
Üç derdim var birbirinden seçilmez
Bir ayrılık bir yoksulluk bir ölüm
Karac’oğlan’ın adı bazı kaynaklarda Simayil, kendi şiirlerinden bazısında ise Halil veya Hasan olarak geçer.