ADEM
Yokluk, bulunmama. Divan edebiyatında sevgilinin dudağı yok denecek kadar küçüktür. Bazan bir noktadır, bazan adem tabir olunur. Yine beli, bir kıl kadar incedir, Bu bakımlardan tasavvuftaki varlığın (Vücud) zıddı olan yokluk, adem kelimesi ile karşılanır. Vücud-ı mutlak'ın zıddı olan adem-i mutlak tamlaması bir kenara bırakılırsa, kelimenin edebiyatta lügat manasıyla kullanıldığına şahit oluruz. "Diyâr-ı adem" ve "sahrâ-yı adem' tamlamaları ölüm, dünyadan göçme anlamında kullanılır. XIX. asrın meşhur şâiri Akif Paşa'nın "adem" redifli kasidesi edebiyatımızda oldukça meşhurdur. Bu şiirde varlık ile yokluk fikri gayet güzel işlenmiştir. İnsan yokluktan gelir ve yine yok olur. Varlık, iki yokluk arasındaki bir vakıadır. Bu da Allah'ın takdirindedir.
Kaynak: İskender Pala, Ansiklopedik Divan Şiiri Sözlüğü
İLGİNİZİ ÇEKEBİLİR:
