ÂGÂZ-I DÂSTÂN
Eski Türk edebiyatında destana ve hikâyeye başlamaya; herhangi bir kitapta ve özellikle mesnevilerde asıl konuya girişe verilen isimdir. İran edebiyatından geçmiş / alınmış bir edebî gelenektir. Agâz-ı dâstân yerine yer yer dîbace-i hikâye, ibtidâ-yı dâstân, ibtidâ-yı manzume, âgâz-ı kitab tabirlerinin kullanıldığı da olmuştur.
Kaynak: Turhan KARAKAŞ, Edebiyat Terimleri Sözlüğü
