DÜŞMÜŞ YERE MESTİM DİYU MEYHÂNE DERİNDE -SEYYİD VEHBİ
GAZEL
Mef'ûlü / mefâ'îlü / mefâ'îlü / fe'ûlün
Düşmüş yere mestim diyu meyhâne derinde
Bu bâbda akl u dil-i üftâde yerinde
Vermez girih-i bend-i miyânın hazer eyler
Kesb ettiği nakd-i dili saklar kemerinde
Derkâr olıcak girye-i tûfân-ı hurûşa
Bir katre değil kulzüm ü ummân nazarında
Âzâde-ser âbdal-ı âbdâl-ı muhabbet ana derler
Destâra bedel penbe-i dâğ ola serinde
Mey neş’esini verdi mezâk-ı dile Vehbî
Rengîn suhanım vasf-ı leb-i la’l-i terinde
GÜNÜMÜZ TÜRKÇESİ
Zavallı âşık sarhoşum diye meyhane kapısında düşüp kalmış. Bu bâbda düşkün aklı da gönlüde yerinde.
Belinin uçkurunun düğümünü ele vermekte sakınır, kazdığı gönül sermayesini kemerinde saklar.
Coşkunluk tufanının ağlayışından haberdar olunca gözünde deniz ve okyanus bir damla bile değil.
Başına buyruk sevgi dervişi diye ona derler ki başında sarık yerine yaraya basılmış pamuklar olsun.
Vehbî, şarap gönül damağına neşe verdi, böylece renkli sözlerim sevgilinin yakut dudağını övmededir.
İLGİLİ İÇERİK
