ALİ ŞİR NEVAİ - BAHAR BOLDU VE GÜL MEYLİ KILMADI GÖNLÜM
GAZEL
Bahar boldu ve gül meyli kılmadı gönlüm
Açıldı gönce ve lîkin açılmadı gönlüm
Yüzün hayâli bile vâlih erdi andak kim
Bahar kelken ü kitkenni bilmedi gönlüm
Yüzün nezâresi de mahv u mest idi yani
Ki gül çağıda zamanı ayılmadı gönlüm
Nevâi gönce tilâp gönlüm ağzın etti -heves
Eğerçi tapmadı lîkin yanılmadı gönlüm
Mefâilün feilâlün mefâilün feilün
Günümüz Türkçesi
1. Bahar oldu, gönlüm güle arzu duymadı, Gonceler açıldı, fakat gönlüm açılmadı.
2. Gönlüm yüzünün hayali ile öylesine şaşkındı ki, Baharın geldiğini ve gittiğini anlamadı.
3. Yüzünü seyredince gönlüm, öylesine hazla doldu ki, Gül mevsiminde bir an olsun ayılmadı.
4. Ey Nevâi! Gönlüm gonca diledi, sevgilinin dudağını istedi. Gerçi elde edemedi, ama sevmekten vazgeçmedi.