ALİTERASYON ve ASONANS
Aliterasyon, şiirde art arda gelen mısralarda ünsüz seslerinin tekrarlanmasına denir. Ünlü sesler tekrarlandığında asonans meydana gelir. Fakat bu iki sanatı tıpkı teşhis ve intak gibi birbirinden ayırmak pek mümkün değildir. Zira çoğu zaman hecelerde ünlü ve ünsüz sesler bir arada bulunurlar. Dolayısıyla aliterasyon ve asonans sanatı aynı anda meydan gelir.
“Dest-bûsi arzusiyle ölürsem dûstlar
Kûze eylen toprağım sunun ânınla yâre sû “
(Fuzuli)
“s” ve “u” sesleri n tekrarı iki sanata örnektir.
Kelimelerin mana değil söz özelliklerine dayandığın için söz sanatlarındandır.
“Eylülde melül oldu gönül soldu da lâle
Bir kâküle meyletti gönül geldi bu hâle”
(Edip Ayel)
“l” sesi tekrarlanmış
“Bir büyük boşlukta bozuldu büyü”
“b” sesi tekrarlanmıştır.
Seherlerde seyre koyuldum semayı, deryayı.
TEVFİK FİKRET
Karşı yatan karlı kara dağlar karayıptır, otu bitmez.
DEDE KORKUT
Aşkın sesi sen, bestesi sen, nağmesi sensin.
HASAN SAMİ BOLAK
Bir büyük boşlukta bozuldu büyü"
CAHİT SITKI TARANCI
Tut ki tuttuk turuncuyu topuğundan
Aynı aynalarda ağlamadıkça
Sığar mı susmanız sarnıçlara
SERDAR ÜNVER