GEÇTİ O DEM Kİ MECLİS-İ MEY PÜR-HURÛŞ İDİ - ŞEYH GALİB
GAZEL
Mef'ûlü / fâ'ilâtü / mefâ'îlü / fâ'ilün
Geçti o dem ki meclis-i mey pür-hurûş idi
Sâgar sadâ-yı kulkul-ı mînâya gûş idi
Müstagrak-ı tecellî-i envâr-ı hüsn olup
Âteş-rûhuna bezm-i kadeh şu’le-nûş idi
Hep güftgûy-ı çeşm ü leb-i gül-izârdan
Ben söyledikçe şevk ile bülbül hamûş idi
Ol bezme meh ki şem’-i şebistân-ı çarhtır
Bir âteşin gül ruh-ı kâkûl be-dûş idi
Arz-ı visâl ederdi Züleyhâ-yı hâhişe
Yûsufları harîm-i gülün hôd-furûş idi
Bir bî-emân şûh-ı perîzâd idi o kim
Müjgân-ı çeşmi âfet-i saff-ı sürûş idi
Var ise gamzen etti cihâna bu sırrı fâş
Gâlib hamûş tab’ ise bî-akl u hûş idi
GÜNÜMÜZ TÜRKÇESİ
İçki toplantısının coşkunlukla dolu olduğu, kadehin sürahinin boğazındaki lıkırtı sesine kulak kesildiği o demler geçip gitti.
Kadeh toplantısı, güzellik nurlarının ortaya çıkmasıyla boğulup alev alev yanan kırmızı yanaklılara yalımlar içirirdi.
Ben hep gülyanaklı sevgilinin hararetle gözünden ve dudağından söz ettikçe bülbül susar dinlerdi.
Gökkubbesi gecelerinin mumu olan ay, o toplantının saçları omuzlarına dökülmüş, gül yanaklı ateşli bir güzeliydi.
Gül hareminin Yusufları arzu Züleyha’sına kavuşmayı sunarlar, kendilerini satarlardı. (Kur’ân’ın ahsenü’l-kasas olan XII. Yûsuf süresinde, güzelliğiyle ünlü Yûsuf önce bir tacire, sonra Mısır azizine satılmış onu arzulayan azizin karısı Züleyha’yı reddettiği için iftiraya uğrayıp zindana atılmıştır)
O periden doğma şuh güzel öyle amansız bir dilberdi ki gözlerinin kirpikleri meleklerin bile saflarına felaket getirirdi.
Gâlip suskun, şairlik yaradılışının ne aklı ne bilinci yerindeydi. Bu sırrı dünyaya eğer varsa senin yanbakışın açıklamıştır.
İLGİLİ İÇERİK