ŞÂ’İRLERİZ ALÂKA-İ DİLDİR KELÂMIMIZ - ŞEYH GALİB
GAZEL
Mef'ûlü / fâ'ilâtü / mefâ'îlü / fâ'ilün
Şâ’irleriz alâka-i dildir kelâmımız
Yek rişte üzredir güher-i intizâmımız
Kâf’ı bekâdayız yine sayd-ı fenâdayız
Ankâ gibi tutarsa da âfâkı nâmımız
Zevkı kederde mihneti râhatta görmüşüz
Âyînedir biribirine subh u şâmımız
Şûrîde bülbülüz ki nemed-pûş-ı ma’niyiz
Tâvûs-ı nevbahârî değildir nizâmımız
Gevher-misâl etmedeyiz pâş-ı âb-ı rû
Olmaz çekîde katresi hurd olsa câmımız
Biz kim hatîb-i minber-i dâra cemâ’atiz
Mecnûn olur namâz u niyâza imâmımız
Kurduk o rütbelerde şikâr-ı merâmı kim
Yekpâre çeşm ü desttir endâm-ı dâmımız
Günden güne bülend ederiz medd-i âh-ı biz
Çektikçe nâza serv-i kıyâmet-hırâmımız
Nûr-ı celâl-i Şems ile âfâka Gâlibiz
Şemşîr-i âfitâbtır elhak hüsâmımız
GÜNÜMÜZ TÜRKÇESİ
Biz şairleriz; sözümüz gönül ilişkileridir. Söz incimiz tek iplik üzerine dizilmiştir.
Adımız Anka gibi ufuklara yayılsa da ölümsüzlük Kaf’ında yine ölümlü avındayız.
Zevki kederde, üzüntüyü rahatta görmüşüz. Sabahımız ve akşamımız aynıdır; ayna karşısında olduğu gibi birbirini gösterirler.
Mânâ hırkasını örtünen çılgın bülbülüz. Usulümüz ilkbaharın süslü tavusuna benzemez. Cevher gibi yüzsuyu dökmedeyiz. Kadehimiz parçalansa da bir zerresi yere damlamaz.
Biz darağacı minberinin hatibinin cemaatiyiz. Namaz ve niyazda bizim imamımız Mecnûn’dur. (Darağacı minberinin hatibi sözüyle Hallâc-ı Mansur anlatılmıştır. Mecnun’u imam bilmekle biz de ilahi aşkla kendimizden geçtik denilmiş)
Güzel sözler söyleme niyetimizin tuzağını öyle yüksek derecelerde kurduk ki, bu tuzağın yapısı yalnızca gözümüz ve elimizdir.
Kıyamet salınışlı selvi boylu sevgilimiz kendini naza çektikçe günden güne daha uzun ahlar çekeriz.
Şems’in ululuğunun nuruyla bütün göklere galibiz. Doğrusu keskin kılıcımız güneşin kılıcıdır. (Şems Mevlânâ’nın mürşidi olan Şems-i Tebrizî ve güneş. Gâlib sözü de hem mahlas hem de üstün egemen anlamlarında tevriyeli kullanılmış)
İLGİLİ İÇERİK
