Bu Konuyu Facebook Profilinde Paylaş
Kastamonu da doğdu. Asıl adı Abdüllatif olup Hatipzadeler adı verilen eski bir aileye mensuptur. Tezkire'sinde bildirdiğine göre dedesi Fatih devri şairlerinde Hamdi Çelebidir. Öğrenimine Kastamonu'da başladı. Fakat bu öğrenimin ne kadar sürdüğü bilinmiyor. Bir süre sonra muhasebe ve kitabet işinde görev aldı. İskender Çelebiye sunduğu kasidenin beğenilmesi üzerine Belgrad'a tayin edildi. Daha sonra İstanbul’a geldi ve imaret kâtipliği görevine devam etti. Tezkire'sini yazdı ve mükâfat olarak Ebu Eyyub Ensari vakfına kâtip tayin edildi. Bu sırada şair Yahya Bey de aynı vakfın mütevellililiğini yapıyordu. Bir süre sonra azledilerek Rodos'taki Kanuni imaretine gönderildi. Rodos'tan Mısır'a geçti. Hayatının son dönemine ait bilgiler eksiktir. Mısır'dan Yemene giderken bindiği geminin batması üzerine boğularak öldü.
Eserleri: 1. Latifinin başka eserlerinin yanında onun adını günümüze ulaştıran en önemli çalışması Tezkiretü'ş-Şuara'sı olmuştur. Anadolu sahasında türünün ikinci örneği olan bu eser, tezkirecilik tarihimizin de en dikkate değer örneklerinden biridir. Tezkire, bir mukaddime, üç fasıl ve hatimeden ibarettir. Mukaddimede, bu tür eserlerde gelenek olduğu veçhile şiir ve şair hakkında görüşler belirtilir. Birinci fasılda, Anadolu'da yetişen şair şeyhler, ikinci fasılda şair padişahlar, üçüncü fasılda ise alfabe sırasına göre II. Murad devrinden 950 (1543) yılına kadar yetişen şairler yer almaktadır. Çeşitli nüshalara göre farklılık göstermekle birlikte şair sayısı 300 kadardır. Latifinin kullandığı tertip tarzı bizim tezkireciliğimizde ilk kez bu eserde denenmiş ve artık birkaç örnek dışında Türk tezkireciliği için vazgeçilmez bir usul olmuştur. Her ne kadar bu sıralayış fikri Âşık Çelebi'nin ise de uygulayan Latifi' dir.
Türk tezkireciliği şekil ve muhteva bakımından başlıca iki orijinal örneğe sahiptir. Bunlardan birincisi, alfabetik sıralayış, edebi tenkit ve hükümlerin objektifliği gibi özelliklerden dolayı latifinin eseri, ikinci ise de uygulayan latifidir.
Türk tezkireciliği şekil ve muhteva bakımından başlıca iki orijinal örneğe sahiptir. Bunlardan birincisi, alfabetik sıralayış, edebi tenkit ve hükümlerin objektifliği gibi özelliklerden dolayı Latifinin eseri, ikincisi ise özelikle şairlerin psikolojik ve içtimai yönlerine dair verdiği teferruatlı bilgilerle Âşık Çelebi Tezkiresi. Bu iki örnekten sonraki tezkirelere örneklik eden asıl model Latifi'nin eseridir. Bu yüzden denilebilir ki Latif Tezkiresi bu türün aşılmamış örneğidir. Nüshaların çok istinsah edilmiş olması da bunun işareti sayılabilir.
Latifi Tezkiresi Ahmed Cevdet tarafından yayımlandı (İst. 1314) H. Theodor Chabet tarafından kısaltılarak Almancaya (Zürich 1800). O. Reşad tarafından yine Almancaya (Tübingen, 1950) çevrilmiştir.
2.- Risale-i Evsafa İstanbul: İstanbul'un pek çok semtini, devrin yaşayış ve düşünce hayatını anlatan bir eserdir. Bir mukaddime, altı fasıl ve bir hatimeden ibarettir. Eser, Nermin Süne Pekin tarafından yayımlandı, (İstanbul. 1977)
3- Füsül-i Erbaa: Dört mevsimin özelliklerinin anlatıldığı bir eser. Nazım ve nesir karışık yazılmıştır. Münazara-i Latifi adı altında neşredildi (İstanbul 1870)