Kullanıcı Oyu: 0 / 5

Yıldız etkin değilYıldız etkin değilYıldız etkin değilYıldız etkin değilYıldız etkin değil
 

AŞIK VEYSEL ve  ŞİİRLERİ
25 Ekim 1894-21 Mart 1973. Şarkışla'nın Sivri alan köyünde doğdu. Asıl adı Veysel Şatıroğlu 'dur. 7 yaşında yakalandığı çiçek hastalığından dolayı bir gözünü, daha sonra bir kaza sonucu, az gören öteki gözünü yitirdi.

Evlerine sürekli olarak gelen âşıklardan dolayı türküyle ve bağlamayla ilgilen­diğini gören babasının aldığı bağlama Veysel'in yaşamına eşlik etti. İlk bağlama derslerini de babasının arkadaşı Çamşıhılı Ali'den aldı. Yunus, Karac'oğlan, Dertli, Erzurumlu Emrah gibi âşıklardan etkilendi ve türkülerinde onlarla olan duygu yakınlığını yansıttı.

Önceleri usta malı türküler söyleyen Âşık Veysel, 40 yaşlarına doğru kendi şiir­lerine ağırlık vermeye ve türküleştirmeye başladı. 1931 yılında gerçekleştirilen Âşıklar Bayramında adı duyulan ve 1933 yılında Atatürk için söylediği bir türkü­den sonra özellikle Ahmet Kutsi Tecer'in de yardımıyla giderek tüm Türkiye'de tanınmaya başladı. Bu yıllar aynı zamanda Veysel'in kendi türkülerini söylemeye yönelmesi anlamında bir geçiş dönemi olarak sayılabilir. Bu döneme dek köyün­den hiç çıkmayan Âşık Veysel bunu izleyen yıllarda Türkiye'nin birçok yöresini dolaşarak kendi yöresi dışında da insanlara türkülerini aktarma fırsatı buldu.

1952 yılında İstanbul'da kendisi için büyük bir jübile yapılan Âşık Veysel'e, 1965 yılında Türkiye Büyük Millet Meclisi'nin özel bir kararıyla aylık bağlandı.

Türkülerinde kendi özgü bir içtenlikle doğadan insan sevgisine hemen her konuyu işleyen Âşık Veysel, İstanbul Radyosunun ilk yayınlarında da türkü söyle­di. 1941 -46 arasında, Âşık Ali İzzet’le birlikte Köy Enstitülerinde halk türküleri ve bağlama dersleri verdi. Zamanla Veysel ve Ali İzzet'in temsil ettiği bağlama çalma ve türkü söyleme biçimi başlıbaşına bir tavır olarak yerleşti.

Önceleri yöresindekiler sonra Türkiye'nin her yerinden âşıklarla karşılaştı, tanıştı. Ölümüne dek de sürekli olarak, yaşlı genç âşıklar tarafından ziyaret edildi.

Âşık Veysel'in önemli sayılan ancak pek bilinmeyen bir özelliği de köyünde ilk kez meyve bahçesi kuran meyve yetiştiren kişi olmasıdır.

Araştırmacılara göre bağlamanın ilk düzeni olarak kabul edilen ve aslında Âşık Süleyman tarafından kullanılan ancak Âşık Veysel aracılığıyla yayıldığında dolayı âşıklama düzeni (la-re-mi), "Veysel Düzeni" olarak da bilinir.

Âşık Veysel'in şiirlerinin toplandığı "Deyişler"(1944), "Sazımdan Sesler" (1950) ve "Dostlar Beni Hatırlasın" (1970) adlı kitaplar yayımlandı.

(Bekir Karadeniz, 1900'den 2000'e Halk Şiiri Atilim Üniversitesi Yayınlan, 2006

 

SON EKLENENLER

Üye Girişi