Faruk Nafiz Çamlıbel (1898 -1973)
İstanbul'da doğmuş, ilk ve orta öğrenimini Bakırköy Rüştiyesi ile Hadika-i Meşveret İdadisi'nde tamamlamıştır. Daha sonra Tıp Fakültesi'ne girmiş, ancak fakülteyi bitirmeden ayrılmıştır. Bir gazetenin temsilcisi olarak önce Ankara'ya gitmiş; sonraki yıllarda da Kayseri, Ankara ve İstanbul'da çeşitli okullarda edebiyat öğretmenliği yapmıştır. Politikaya da atılmış, İstanbul Milletvekili olmuştur. Bir gezi sırasında Samsun vapurunda ölmüştür.
Millî Edebiyat akımının etkisiyle aruzdan sonra, birçok genç şair gibi, hece ölçüsüne yönelmiştir. Kendi döneminin en başarılı, en lirik şairi olarak tanınır. Şiirlerinde kullandığı her türlü biçimde, ölçülü ve uyaklı olmaya özenmiş; bir bakıma şiirlerindeki uyumu ve ahengi bunlarla sağlama yoluna gitmiştir. Şiirlerinde üstünde durulacak en önemli öğeler; imgelere, yazınsal sanatlara, özentiye ve aşırı abartmalara başvurmadan çizdiği görünümler; duyurmaya çalıştığı içten duygular ve kolay anlaşılır olan dil ve söyleyiştir.
İlk şiirlerini aruzla yazsa da gerçek kişiliğini hece ölçüsüyle yazdığı şiirlerinde göstermiştir, İstanbul'dan ayrılmadan yazdığı şiirlerinde romantik yan ağır basarken, Anadolu'yu gördükten sonraki şiirlerinde gözlemlerini gerçekçi bir biçimde dizelerine yansıtmıştır. Halkın yaşamından aldığı konuları Halk şiiri nazım biçimleriyle ve halk diliyle anlatır. Halk şiirimizin geleneğinden yararlanmıştır. Özensiz, yalın ve içten bir dili vardır. "Deli Ozan" ve "Çamdeviren" takma adlarıyla mizahi şiirler de yazmıştır."Çoban Çeşmesi" ve "Han Duvarları"nda, Anadolu'nun kendi yazgısına terk edilmişliğini tasvir ederken, "Sanat" adlı şiiri memleketçi edebiyatın bir bildirisi niteliğindedir.
Eserleri: Şarkın Sultanları, Gönülden Gönüle, Dinle Neyden, Çoban Çeşmesi, Suda Halkalar, Bir Ömür Böyle Geçti, Elimle Seçtiklerim, Tatlı Sert, Akıncı Türküleri, Heyecan ve Sükûn, Han Duvarları (şiir); Canavar, Akın, Özyurt, Kahraman, Yayla Kartalı (oyun); Yıldız Yağmuru, Ayşe'nin Doktoru (roman); İlk Göz Ağrısı (adaptasyon).
Halit Fahri Ozansoy (1891 -1971)
İstanbul'da doğmuştur. Edebiyat öğretmeni olmuş, iki yıl kadar Muğla ve Konya'da çalıştıktan sonra emekli oluncaya kadar İstanbul'da görev yapmış ve bu kente ölmüştür. Önce aruz ölçüsüyle duygusal şiirler yazmış; sonra Millî Edebiyat akımının etkisiyle hece ölçüsüne yö-nelmiştir. "Aruz'a Veda" adlı şiiriyle aruzu bırakmış, hece ölçüsünü kullanmaya başlamıştır. Şiirlerinde dörtlüklerden sone'ye değin çeşitli nazım biçimlerini uygulamıştır. Bireysel, egzotik temaları yeğlemiş; genellikle karamsar duyguları dile getirmiştir.
Eserleri: Rüya, Cenk Duyguları, Efsaneler, Zakkum, Bulutlara Yakın, Gülistanlar ve Harabeler, Paravan, Balkonda Saatler, Sulara Dalan Gözler, Hep Onun için, Sonsuz Gecelerin Ötesinde (şiir); Sulara Giden Köprü, Âşıklar Yolunun Yolcuları(roman); Baykuş, ilk Şair, Sönen Kandiller, 10 Yılın Destanı, Nedim, Hayalet, Bir Dolaptır Dönüyor, iki Yanda (oyun); Darülbedayi Devrinin Eski Günleri, Eski İstanbul Ramazanları, Edebiyatçılar Geçiyor (anı).
Yusuf Ziya Ortaç (1896 -1967)
İstanbul'da doğmuş, Vefa İdadisi'ni bitirdikten sonra İzmit ve İstanbul'da öğretmenlik yapmıştır. Orhan Seyfi Orhon'la birlikte Akbaba adlı gülmece dergisini çıkarmıştır. Sonraki yıllarda Ordu milletvekili olmuş, bir kalp krizi sonucu İstanbul'da ölmüştür.
Şair, yazar ve mizahçıdır. Şiire aruzla başlamış, sonra hece ölçüsüyle yazmıştır. Daha sonra da nesre yönelmiştir. İnce, nükteli, esprili, iğneli, temiz bir dili vardır. "Kehkeşan" adlı şiiri, bir derginin açtığı yarışmada birincilik kazanmıştır. Şiirlerinde aşkı, doğa sevgisi ve ulusal öğelerle birlikte vermeye çalışır. Dili ve ölçüyü başarıyla kullansa da şiirin kendine özgü güzelliğini bir türlü yakalayamamıştır. Buna karşılık gazetecilikte; gülmece, yergi ve nükte alanlarında daha başarılı olmuştur.
Eserleri: Akından Akına, Cenk Ufukları, Âşıklar Yolu, Yanardağ, Bir Selvi Gölgesi, Kuş Cıvıltıları, Bir Rüzgâr Esti (şiir); Binnaz, Nikâhta Keramet (oyun); Göç, Üç Katlı Ev (roman).
Orhan Seyfi Orhon (1890-1972)
İstanbul'da doğmuş, Hukuk Fakültesi'ni bitirmiş, gazetecilik, memurluk ve öğretmenlik yapmıştır. Akbaba, Ayda Bir, Çınaraltı, Edebiyat Gazetesi, Güneş, Hıyaban, Papağan gibi edebiyat ve gülmece dergilerini çıkarmıştır. Milletvekilliği de yapmış; İstanbul'da ölmüştür.
Başlangıçta aruz ölçüsünü kullanmış, sonra hece ölçüsüyle serbest söyleyişe yakın ve yatkın duygusal şiirler yazmıştır. "Fırtına ve Kar", onun aruzla yazdığı, ilgi çeken uzun manzumesidir. "Peri Kızı ile Çoban Hikâyesi" hece ölçüsüyle Türkçeyi başarılı kullandığı "manzum masal'ıdır. İkili dizelerden, Halk şiirinin nazım biçimlerinden, yeni biçimlere değin denediği şiirlerinde bireysellik öne çıkar. Özellikle aşk konularını işlemiş, yurt sevgisi ve özlemini dile getiren şiirler de yazmıştır. Dizelerinde duyguların iç içeliği dikkat çeker.
Eserleri: Fırtına ve Kar, Peri Kızı ile Çoban Hikâyesi, Kervan, Gönülden Sesler, O Beyaz Bir Kuştu (şiir); Çocuk Adam (roman); Asrî Kerem (gülmece); Düğün Gecesi (hikâye); Dün-Bu-gün-Yarın (makale); Kulaktan Kulağa (fıkra).
Enis Behiç Koryürek (1891-1949)
İstanbul'da doğmuş, Mülkiye Mektebi'ni bitirdikten sonra Dışişleri Bakanlığı görevlisi olarak Bükreş ve Budapeşte'de çalışmıştır. Cumhuriyet döneminde çeşitli bakanlıklarda görev yapmıştır. Yaşamının son üç yılını, kendini dine ve tasavvufa vererek geçirmiş, Ankara'da ölmüştür.
Başlangıçta, aruz ölçüsüyle şiirler yazmış, Ziya Gökalp'le tanışıp ondan etkilenince Millî Edebiyat akımına katılmış ve "Beş Hececiler" arasında yerini almıştır. Ulusal duygulara seslenen şiirleri ile tanınan sanatçı, hece ölçüsündeki kalıpların yapısında değişiklikler ile serbest ölçüye geçiş denemeleri yapmıştır. Konularını deniz savaşlarından, eski korsan hikâyelerinden alan manzumeler yazmıştır. Türk denizciliğini destanlaştıran şair olarak tanınmıştır. Aruzla ve heceyle yazdığı şiirlerinde yeni hece kalıpları denemiş, aynı şiirde değişik hece kalıpları kullanarak farklı anlatım olanakları aramıştır.
Eserleri: Miras, Varidat-ı Süleyman, Güneşin Ölümü (şiir).