KAMÎLÎ HAYATI ve ŞİİRLERİ
Asıl adı Kâmil olup Tokat’ın Zile ilçesinde doğmuş ve 1862 yılında vefat etmiştir. Babası Hacı Eşbehoğulları’ndan Ali Feyzi’dir. Hattat olarak şöhret kazandığına bakılırsa iyi bir tahsil gördüğünü söyleyebiliriz. Yakın çevresinde pek çok çırak yetiştirmiştir.
Zile gibi şairin pek çok olduğu bir bölgede yetişmesine rağmen şair olarak fazla tanınamamıştır. Ruhsâtî’nin, “Kâmili dünyada almamış murâd” demesi, belki de onun sıkıntılı bir ömür geçirdiğinin işareti olabilir. Noksânî’deki Kâmilî’nin âşığımız olmasının yanında Gubârî’deki Kâmili için aynı şeyi söylemek mümkün olamayacaktır.
Bir güzel gördüm ben dâr-ı dünyada
Bir yosma kesimli, beyaz sadeli
Gül yüzün şulesi günden ziyade
Sarhoş yürüyüşlü gayet edalı
Görünce uğruna koymuşam seri
Eritir güneşi yüzünün nârı
Servi gibi boyu ötedenberi
Gelir göz süzerek eller badeli
Asker çekmiş hinduları döğüşür
Gelse rakip benim ile vuruşur
Boynu eğri âşıkları bakışır
Cümle halk yanında hal ifadeli
Nazik nazik iki kelâm söyledi
İşitenler aşk deryasın boyladı
Kâmil'im der beni mecnun eyledi
Al yanağın şekerinden tadalı
